trivial.gr Μπήκε τρέχοντας στο ασανσέρ και πάτησε αμέσως το κουμπί: «7ος - Διοίκηση». Οι πόρτες έκλεισαν βασανιστικά αργά και άρχισε η νωχελική άνοδος. Κοίταξε ανυπόμονα το κινητό. 08:47. «Eχω αργήσει. Eχω αργήσει...» σκέφτηκε. Το μικρό ασανσέρ ήταν άδειο αλλά το ένιωθε ασφυκτικά γεμάτο. Μετά από δευτερόλεπτα που φάνηκαν ώρες έφτασε στον 7ο και οι πόρτες άνοιξαν. Βρέθηκε απέναντι στον γνώριμο βόμβο του Γραφείου. Ομως κάτι ήταν διαφορετικό σήμερα, μπορούσε να το νιώσει στην ατμόσφαιρα... TheKing Mυρωδιά απο κεφτέδες... ή μήπως καλαμαράκια τηγανητά; Tο πρώτο που σκέφτηκε ήταν πως έκανε λάθος κτίριο. Αμέσως μετά πως εδώ και κάτι ώρες δεν είχε φάει... Ωσπου η φωνή που ακούστηκε έδιωξε το όνειρο: FLips «Μωρή, κλείστηκα στο ασανσέρ και δεν έχω τσιγάρα ούτε καν τον δονητή μου». Tazz Τότε όμως εμφανίστηκε η Laurie με ένα ποτήρι χαμομήλι στο χέρι και της είπε: «Ασε, θα της δανείσω τον δικό μου (δονητή). Τώρα που πέθανε ο Carl, μπορώ να βρω άλλον άντρα να μου χαρίσει μια νύχτα απόλαυσης. Κάτι άκουσα για κάποιον Chatta, τον ξέρεις μήπως;». ^fryni Ξαφνικά όλοι πάγωσαν... Το όνομα αυτό είναι μύθος. Είπε Chatta... Τον άντρα ιδέα, τον άντρα μύθο, λες να τον ξέρει πράγματι;.. Επιτέλους, μια αχτίδα φωτός στον σκοτεινό της κόσμο. Μπορει και να τον συναντήσει, να τον αγγίξει, μπορεί... Ναι, είναι ακόμα ζωντανή... σαν ροκ συγκρότημα. Chattaaaaaaa... Αχ. nootropia Η συρόμενη πόρτα άνοιξε απαλά. Για ελάχιστα δευτερόλεπτα το έντονο φως την τύφλωσε και μισόκλεισε τα μάτια της. Μηχανικά, έκανε δυο βήματα εμπρός και πάγωσε: στο μικρό χολ πριν από τη τζαμαρία που απομόνωνε τις ατελείωτες σειρές των γραφείων, εκεί που συνήθως η Ρία, η στρυφνή (και αλλοίθωρη) γραμματέας του ορόφου ακινητοποιούσε τους λασπωμένους κούριερ και το παιδί του κυλικείου, στεκόταν όρθιος, ψηλός σαν πύργος, σκοτεινός σαν βρικόλακας, ένας άντρας. Ενας άντρας που την κοίταζε με το παγωμένο, απειλητικά διαπεραστικό βλέμμα του. Ενας άντρας άγνωστος αλλά που η αύρα του την έκανε να νιώσει μια άμεση, οικεία ανατριχίλα. TheKing «Μα» αναρωτήθηκε φωναχτά «γιατί τα σκέφτομαι αυτά; Αφού δεν είμαι γυναίκα. Aντρας είμαι». helion Πραγματικά, χθες το βράδι, τρώγοντας για πολλοστή φορά άνοστες κρέπες με τις μονίμως αδέσμευτες φίλες της και μετά από δύο ώρες της ίδιας παλιάς κουβέντας «μα τι γίναν όλοι οι άντρες;», είχε αποφασίσει πλέον να φέρεται και κείνη σαν κυνηγός κεφαλών, αναίσθητα, εγωκκεντρικά και να απολαμβανει ό,τι καλό τής τύχαινε χωρίς αναστολές. Σαν άντρας. Μια ματιά του άγνωστου όμως τωρα την έστειλε χιλιετίες πίσω. Αναρρίγησε αταβιστικά στη θέα του απόλυτου αρσενικού. «Chatta;..» μουρμούρισε. mor Στη δουλειά τον φώναζαν με το επίθετο: Σκουμπρής. Κάποιος τους σφύριξε όμως τo Chatta και του το κόλλησαν πάλι. Chatta τον έλεγε η παλιοπαρέα όταν ξημεροβραδιάζονταν στην «Αίγλη», τον θερινό κινηματογράφο πίσω από τον Αη Δημήτρη, που ήταν κάποτε λουτρό. Οποιος Θεσσαλονικιός έχει ξεπεράσει τον μισό αιώνα ζωή ή τον πλησιάζει, όπως εκείνος, θα έχει ζήσει και την αίγλη της «Αίγλης». Εκεί είδε πρώτη φορά στη ζωή του γυναικεία κιλότα. Ηταν ένα μικρό άσπρο κομμάτι όλο κι όλο που έβλεπε, αλλά και εκείνος ήταν μικρός κι αυτό το κομματάκι τού έφτανε και του περίσσευε. Ηταν έντεκα χρόνων και ως τότε δεν είχε δει βρακί γυναίκας. Που να το φοράει... sdoybari «Chatta;..» μουρμούρισε άθελά της δεύτερη φορά στη θύμησή του. Ο γοητευτικος άντρας που στεκόταν απέναντί της την κοίταζε σιωπηλός. «Ποιος είναι πάλι αυτός ο Chatta, γαμώ τη μου;» έκανε φανερά εκνευρισμένος. «Στο έχω πει χίλιες φορές, floyd με λένε. Floyd333!». old_holborn «Συγγνώμη, παιδάκι μου, είμαι γριά και δεν με βοηθούν τα μάτια μου πια» είπε... «Αμα δεις τον Chatta, όμως, πες του ότι τον ζητούν στα Επείγοντα». thesaurus Σάστισε! Ήταν δύο λοιπόν οι άντρες-πρόκληση που έμπαιναν στη ζωή της, πάνω που είχε σκεφτεί να εγκαταλείψει τις προσπάθειες... Ολο το άγχος της πρωινής της καθυστέρησης είχε εξαφανιστεί, το μόνο που την απασχολούσε πια ήταν τα πελώρια μάτια του γοητευτικού άντρα που ζητούσαν επίμονα μια εξήγηση. Spotted Αποφάσισε να τραβήξει το βλέμμα της όσο ήταν καιρός. Καταλάβαινε ότι θα έπρεπε να του πει όλη την αλήθεια και να μην τον ξαναδεί ποτέ. aAaApsOU Και καλά εκείνη. Εκείνος θα το καταλαβαινε; Ή θα άρχιζε πάλι το κρυφτούλι με τα nicks, όπως αυτός ο αχώνευτος ξεπουπουλιασμένος zaphod;.. Nabokov Σκέφτηκε για μια στιγμή να αποχωρήσει. Εκείνος το κατάλαβε. Της ζήτησε να του κάνει στοματικό έρωτα προτού φύγει. Εκείνη δέχτηκε με χαρά. Εκείνος τελείωσε. Εκείνη άρχισε να φτύνει. Εκείνος, φανερά εκνευρισμένος, φώναξε: «Τι φτύνεις, μωρή; Κουκούτσια έχουν;». Chattanooga_man Εκείνη απάντησε: «Οχι δεν έχουν κουκούτσια. Δεν έχουν όμως τη γλυκάδα που άφηναν άλλες φορές. Πήγες με άλλη! Ναι αυτό είναι! Πριν από εμένα κάποια άλλη το γεύτηκε! Και είχε φάει τζατζίκι μάλιστα!». akakios_barilla «Εγώ φταίω, που δεν σε δάγκωσα να σε αφήσω ανίκανο πατρότητας, ελεεινέ και τρισάθλιε. Θα το έχω στον νου την επόμενη φορά όμως...». Συνέχισε τον δρόμο της... Ήξερε πως λίγα μέτρα παρακάτω θα έβρισκε έναν άλλον άνδρα, έναν νέο, όμορφο, πολλά υποσχόμενο. Ενα ολόδικό της θύμα... Στα πρόσωπό του θα έπαιρνε εκδίκηση για όσα πέρασε στην εφηβική της ηλικία... Chattanooga_man ... Τότε που ο απουσιολόγος της τάξης, γεμάτος σπυράκια, την είχε στριμώξει στην τουαλέτα και την είχε αναγκάσει να βγάλει όλα της τα ρούχα. Ως από μηχανής θεός όμως εισέβαλε στις τουαλέτες ο καθηγητής των Μαθηματικών λέγοντας: «Τι κάνετε εδώ, παλιόπαιδα; Εκείνη, έχοντας το ένα χέρι στον ανδρισμό του απουσιολόγου και το άλλο στο τριαντάφυλλό της, απάντησε: «Κύριε καθηγητά, με εκβιάζει ότι αν δεν υποκύψω στις ορέξεις του θα πει στη μαμά μου ότι αντέγραψα στο διαγώνισμα». Ο μαθηματικός τότε απάντησε σκεπτικός: «Χμμ... Και εγώ νόμιζα ότι καπνίζατε». Αυτά όμως είναι μια άλλη ιστορία. Αφού έφυγε η μικρή αυτή παρελθοντική αναλαμπή, έφτιαξε τα μαλλιά της και τα ρούχα της και σκέφτηκε ότι πρέπει να βρει τον άνθρωπο που αναζητά χωρίς χρονοτριβές. candy Ηθελε κάποιον αμέσως... Και ξαφνικά μια αναλαμπή την έκανε να χαμογελάσει! «Candyman... Candyman... Candyman... Candyman... Candyman». Kαι τοτε εμφανίστηκε. Ηταν ο journey! Tinkie Κάτι παράξενο πλανήθηκε στον αέρα... Η ατμόσφαιρα άλλαξε για τα καλά... Οχι, δεν είναι μυρωδιά από κεφτέδες ούτε καλαμαράκια... Κάτι σάπιο της μύρισε... Αχ, οι γνωστές παμπάλαιες πυτζάμες του και το άπλυτο σώβρακό του... floyd333 Κάθησε στην καρέκλα της. Ανοιξε τον υπολογιστή της και αυτόματα όλες οι σκέψεις εφύγαν από το μυαλό της. Εριξε μια γρήγορη ματιά γύρω της, αν και ήξερε ότι κανένας δε θα την ενοχλήσει. Αυτό είχε εξασφαλιστεί από τους εργοδότες της. Ολη αυτή η δεύτερη ζωή της «βιτρίνα» είχε στηθεί με επιμέλεια από «αυτούς». Μπήκε στο net, άνοιξε τη γνωστη διευθυνση (ποτέ της δεν κατανόησε ότι έπρεπε να στηθεί όλο αυτό για να επικοινωνεί με «αυτούς»). Πληκτρολόγησε τους 3 κωδικούς πρόσβασης, ξεπερασε το φόρουμ, τα στατιστικά και έφτασε στο παράθυρο που ήξερε ότι έχει την επομενη αποστολή της. Με ανάμικτα συναισθηματα φόβου, ηδονής και μίσους πάτησε διπλό κλικ στο παράθυρο με τίτλο «ΤΡΙΒΙΑΛ-ΕΚΤΕΛΕΣΤΕΣ». koukla_i_maritsa Δεν άντεχε άλλο αυτή την κωμωδία... Ετρεξε στο κομοδίνο του παππού, με τρεμάμενα χέρια, ανακάτεψε το σωρό από παλιές μασέλες, ρολόγια τσέπης, ενθύμια από τη Μικρασιατική Εκστρατεία και παλιά προγράμματα της Λυρικής και το βρήκε! Εβγαλε το βαρύ, καλολαδωμένο Σμιθ και Γουέσον 38 από τη θήκη του και γύρισε μηχανικά τη θαλάμη. Κλακ-κλακ-κλακ... old_holborn ... Δεν άντεξε άλλο και έπεσε λιπόθυμη στο πάτωμα. Όταν ξαναβρήκε τις αισθήσεις της βρισκόταν στην εντατική του Ευαγγελισμού... «Γιατρέ, συνέρχεται» άκουσε τη φωνή της νοσοκόμας. Η πόρτα άνοιξε και ένας επιβλητικός άντρας με γυαλιά και στηθοσκόπιο κρεμασμένο στον λαιμό του μπήκε μέσα στο δωμάτιο. Σήκωσε απαλά το σεντόνι, ξεκούμπωσε αργά αργά τα κουμπιά της πυτζάμας με τα αρκουδάκια (αλήθεια, πώς γινόταν να τη φοράει; αφού την είχε στα άπλυτα...) και άρχισε να την εξετάζει. Στο άγγιγμά του αναρίγησε και ένιωσε όλες τις αισθήσεις της σε συναγερμό. Η πόρτα άνοιξε απότομα... «Γιατρέ, ελάτε γρήγορα στο 234, έχουμε ένα επείγον περιστατικό». Εκείνος τραβήχτηκε απότομα και πετάχτηκε έξω από το δωμάτιο. Με μιας ένιωσε το όνειρο να διαλύεται. Ομως... μα τι είναι αυτό; Εκείνος είχε ξεχάσει το στηθοσκόπιο πάνω στο κρεβάτι της. Το πήρε τρυφερά στα χέρια της και το πέρασε στον λαιμό της, τράβηξε με δύναμη τα καλώδια από πάνω της και άρχισε να χοροπηδάει τραγουδώντας πάνω στο κρεβάτι. Με ένα σάλτο βρέθηκε στο πάτωμα και βγήκε τρέχοντας στον διάδρομο. Κατέβηκε στον κήπο γελώντας και παίζοντας με το στηθοσκόπιο σαν παιδάκι με τα κοτσίδια της να κουνιούνται πέρα-δώθε... Ψαροκασέλα Με την άκρη του ματιού της όμως είδε σε μια τηλεόραση παρακεί, τον Κάτανετς να μιλά στους παίχτες του Ολυμπιακού και μονολόγησε: «Γαμώ το, δεν βλέπουμε πρωτάθλημα φέτος»! *****Τέλος πρώτου κεφαλαίου***** sdoybari Το τηλέφωνο που χτυπούσε ασταμάτητα διέκοψε απότομα το αλλόκοτο αυτό όνειρο. «Έλα, Χριστέ και Παναγία» ξεφύσηξε πριν προλάβει να θυμηθεί ότι είναι άθεη. «Σεξ, τρομοκράτες, νοσοκομεία, chatta, floyd, απουσιολόγος με σπυράκια, Ολυμπιακός... Μέσα σε μια νύχτα τα είδα όλα αυτά; Τι περίεργο όνειρο...» σκεφτόταν καθώς έκανε να σηκώσει το ακουστικό του τηλεφώνου. «Ναι;». «Κυρία...» ακούστηκε πανικόβλητη από την άλλη μεριά μια γνώριμη φωνή. «Eχουμε πρόβλημα». «Τι πρόβλημα;». «Κάποιος υπέκλεψε τα λογκ σας, κυρία... Στο αυριανό «Καρφί» ο Κακαουνάκης απειλεί με αποκαλύψεις και σας φωτογραφίζει...». Rizla+ «Και το πιο τρομακτικό είναι ότι το τεύχος θα γίνει ανάρπαστο, γιατί δίνει δώρο το άρωμα του απόλυτου αρσενικού, φτιαγμένο από κεφτέδες, καλαμαράκια τηγανητά, παμπάλαιες, πυτζάμες, άπλυτο σώβρακο και τζατζίκι...» Bear Ξαφνικα της ήρθε ιδέα! Κι αν φώναζε τον Παπαυτσή στα παράθυρα το βράδυ? Αυτός ευκαιρία ζήταγε να παλέψει με τον Κακαουνάκη στα γυάλινα αλώνια του Στεφανίδη-Ευαγγελάτου. Ειδικά τώρα μετά το χάσιμο της Δημαρχίας, ευκαιρία θα έψαχνε να τα ρίξει απάνω του. Θα μετατοπιζόταν το θέμα από αυτήν στην Δημαρχία και σε 2-3 μέρες ούτε και οι κατίνες που διαβάζουν «Καρφί» δε θα τη θυμόντουσαν. Έγειρε ευχαριστημένη να συμπληρώσει τον πρωινό της ύπνο.... gweneth Eκείνος κοίταξε, με κρυφό φθόνο, τις πανάκριβες γόβες της και της ψιθύρισε: «Zηλεύω αυτα τα παπούτσια!», εκείνη αποκρίθηκε: «Γιατί;», κοιτώντας την στα μάτια, της απάντησε: «Mα...γιατί, θα σε πάρουν μακριά από εμένα». ^fryni Χαμογέλασε αποφασιστικά στο είδωλο της στον καθρέφτη, τους είχε ξεγελάσει όλους, πίστεψαν στα αλήθεια οι ανόητοι ότι ένας άντρας (ακόμα κι... Αυτός) θα μπορούσε να σταθεί εμπόδιο στα σχέδια της? Μικροί ανόητοι... Διόρθωσε τα άψογα μαλλιά της και τις τελευταίες λεπτομέρειες στο μακιγιάζ της, φόρεσε τα Byblos γυαλιά της, έβαλε τη θήκη με το Σμιθ εντ Γουέσον της στην Feraggamo τσάντα της διόρθωσε τη ραφή του καλσον της, φόρεσε τις Prada γόβες της έκλεισε με αυτοπεποίθηση το μάτι στην αντανάκλαση της στον καθρέφτη και βγήκε από την πόρτα... Απομακρύνθηκε με σίγουρο βήμα... Οι ανύποπτοι περαστικοί το μόνο που έβλεπαν ήταν μια γυναίκα εξαιρετικής ομορφιάς, σικ, ντυμένη με ένα αυστηρό ταγέρ, να διασχίζει αγέρωχη, την οδό Σταδίου, έξι η ώρα το απόγευμα του Σαββάτου... Η αντίστροφη μέτρηση είχε αρχίσει... gwyneth_ «Αχ,αγάπη μου πως τα λες έτσι; ούτε ποιητής να ήσουν!» του απάντησε ναζιάρικα η Λουκία και τον κοίταξε με θαυμασμό. Εκείνος την κοίταξε με απορία και σκέφτηκε:«Βρε η Λουκία τα λέει αυτά η ονειρεύομαι;» Ονειρο ή πραγματικότητα εκείνος δεν έχασε χρόνο. Εκλεισε τα μάτια του και τη φίλησε με πάθος... Όταν άνοιξε τα μάτια του η εικόνα της είχε χαθεί... Παντού γύρω του σκοτάδι. Δεν έβλεπε ούτε τη μύτη του. Άρχισε να ψάχνει σαν τυφλος που γυρεύει να βρει ένα στήριγμα. Κουνούσε χέρια και πόδια απεγνωσμένα. Και ξαφνικά άκουσε μια γυναικεία φωνή. Λίγο μπάσα, αλλά γνώριμη... «Σιγα βρε ζώον με κλωτσάς!». Akakios Pi Barilla «Σε 30 δευτερόλεπτα είμαστε στον αέρα!»Μετά την ατελείωτη διαδικασία λούσιμο, χτένισμα, μακιγιάζ είχε επιτέλους καθίσει με άνεση απέναντι στην κάμερα 3. Δίπλα της είχε έναν παμπόνηρο δημοσιογράφο ο οποίος θα επεδίωκε πάση θυσία να βγάλει λαγό. Ο Αγένιος Τσοπανοσκυλάτος, αντίθετα με τους φόβους της ηρωίδας μας, της έριχνε με λάγνο βλέμμα 2.345 υπονοούμενα για το πως θα μπορούσε να περάσει ευχάριστα το βράδυ της. Η εκπομπή ξεκίνησε, τα παραθυρόφυλλα άνοιξαν και το μικρό όμορφο θήραμα κλήθηκε να αντιμετωπίσει τα λαγωνικά. tsourgitis Και για κακή της τύχη επιβεβαιώνονται οι χειρότεροι φόβοι της. Πρώτος καλεσμένος στο παράθυρο, ο Nίκος Kακαουνακης, δημοσιογράφος και εκδότης της εφημερίδaς «Καρφί». Κρύος ιδρώς την έπιασε και έμεινε αποσβολωμένη να κοιτάει τον «δήμιο» της. Αλλά ως εκ θαύματος, σαν καν να μην την είδε, ο Kακαουνάκης, ανακοινώνει την καινούργια και συνταρακτική δημοσιογραφική επιτυχία του. Σαν άλλος Kαίσαρ στους θριάμβους του, εξιστορεί αυτό που είχε σαν σκοπό της ζωής του. Την εξάρθρωση της σπείρας που λυμαινόνταν εδώ και καιρό, το trivial.gr, και που διέφθειρε κατ' εξακολούθηση μερικά από τα πιo πεφωτισμένα μυαλά του έθνους. Αναφέρεται σε βίτσια με παράξενα ονόματα, ούτε ο Mαρκήσιος ντε Σαντ δεν θα μπορούσε να τα είχε επινοήσει, βίτσια όπως φορμάρισμα,σε λεβοτ-λογκ, σε τουρνουά μονά και διπλά σε αρχαία ονόματα. Οι τηλεθεατές παρακολουθούν αποσβολωμένοι. Και αναρωτιούνται: ΠΩΣ ΚΡΥΒΟΤΑΝ ΤΕΤΟΙΑ ΔΙΑΦΘΟΡΑ ΣΕ ΕΝΑ ΚΑΘΩΣΠΡΕΠΕΙ ΜΕΡΟΣ ΣΑΝ ΤΟ TRIVIAL.GR; FLips Της ήρθε στον νου η ρήση του 13ου οπαδού του Γηραιού: «Έκανες το Νίκος Γκούμας λiμπα, Ζαν Κασίμπα», και σηκώνοντας το κιλτ του Chatta, αναφώνησε με χαρά: «Εδώ κρυβόσουν ξεπατηκωμένο(sic) εκλεράκι...».Η χαλασμένη εξάτμιση που έσκασε σαν πορδή στη λεωφόρο απ' έξω την ξύπνησε βίαια. Rizla+ Της πήρε μερικά δευτερόλεπτα να συνέλθει. Βηματίζοντας αναστατωμένη στο δωμάτιο, άναψε ένα τσιγάρο. Καθώς ξεφυσούσε νευρικά τον καπνό το βλέμμα της καρφώθηκε στο είδωλο του κρεβατιού της στον καθρέπτη που κρεμόταν από το ταβάνι. Από τα σεντόνια ξεπρόβαλε το χαρτάκι απο το εκλεράκι... old_holborn Το εκλεράκι πάλι δεν φαινόταν πουθενά! «Ύποπτο...» σκέφτηκε... tsourgitis Είχε γίνει το πάθος της να βρει το εκλεράκι, αυτός ο μικρός σοκολατένιος πειρασμός είχε στοιχειώσει τα ονειρά της. Akakios Pi Barilla Ξαφνικά αισθάνθηκε έναν κόμπο στον λαιμό... Και του το είχα πει... Το ανδαλουσιανό σεξ είναι επικίνδυνο... koukla (mia einai i koukla) Σκοτοδίνη... Μήπως ήταν έγκυος; Και του το είχε πει του μαλάκα να τραβιέται έγκαιρα... Ε, ρε μπούζντιμ, πού τον βρήκε τον παίδαρο με αλλεργία στο latex; Θυμήθηκε ότι κάποια κότα στο κλαμπ κάτι έλεγε για προφυλακτικά από έντερο προβάτου, ναι, στη σάουνα το είχε ακούσει. Η Έθελ ήταν ή εκείνη η βλαμμένη η νεόπλουτη του εργολάβου; Έπρεπε να θυμηθεί. Έπρεπε να σταματήσει αυτή η αγωνία και να ξαναρχίσει ν' απολαμβάνει πάλι το σεξ. Όπως τότε με τον... gwyneth_ τον... τον... αμάν! Δεν θυμάται το όνομά του! Μήπως τελικά δεν ήταν και τόσο καλος; Ή μήπως άρχισε να το χάνει; Βρε πώς τον έλεγαν; Πώς τον έλεγαν; Chattanooga_man Ναι! Ο γιος του φούρναρη ήταν! Όταν η μάνα της την έστελνε να αγοράσει ψωμί και αυτή έτρωγε τα χρήματα στις Σούπερ Κατερίνες και τις Μανίνες έπρεπε κάπως να πληρώσει το ψωμί. Ο γιος του φούρναρη την πήγαινε στο ατελιέ και αφού πασπάλιζε τα στητά της στήθη με αλεύρι τα ζύμωνε φωνάζοντας: «Εμπρός, καλά μου τσουρεκάκια». Εκείνη την εποχή νόμιζε ότι αυτό ήταν! Είχε χάσει ό,τι πολυτιμότερο είχε από έναν χοντρομπαλά φουρναραίο. Όταν όμως έμαθε ότι ο γιος του φούρναρη έπλαθε κουλουράκια με τα δυο χεράκια στον αδερφό της αποφάσισε να γίνει καλόγρια (μήπως και εκεί μάθαινε πραγματικά τι εστί βερίκοκο). Akaineco Πάνω που τα σκεφτόταν όλα αυτά, μια γάτα ξεπρόβαλε από την πόρτα. Ναι, ήταν μια μικρή γάτα, άραγε θα μπορούσε να ήταν αυτή η λύση στα πολλά της προβλήματα; Και τότε σκέφτηκε ότι... Tinkie Στα κομμάτια το μοναστήρι! Θα αλλάξω φούρναρη... Agisilaos Βέβαια το να αλλάξει φούρναρη μια κουβεντα ήταν. Και αν ο καινούργιος δεν έβαζε πρζμ; FLips Με αυτές τις σκέψεις αποσύρθηκε στο μπουντουάρ που ενίοτε χρησίμευε και ως κολαστήριο για την τσούλα την υπηρεσία της. Τη Φατιμά, τη νεαρή Αιγύπτια που είχε περισυλλέξει σε καποιο παζάρι του Καΐρου. old_holborn Στο μυαλό της ξανάρθαν οι αναμνήσεις από εκείνο το τελευταίο ταξίδι στο Κάιρο. Θυμήθηκε τον Χασάν... «Ωραίος ο Χασάν!»... aAaApsOU Και τότε θυμήθηκε! Θυμήθηκε εκείνο τον παλιόφιλο τον Μετανάστη με το όνομα, που μεταξύ σοβαρού και αστείου της έλεγε συχνά «τα μποτ είναι σαν τη γάτα του Shroedinger... προτού ανοίξεις το μηχάνημα για format, δεν μπορείς να ξέρεις αν μιλάνε ή όχι...». Ενα κβαντομηχανικό σύγκρυο την έλουσε... tsourgitis ΧΑΣΑΝ! ΧΑΣΑΝ! Μια λέξη που κάνει το κορμί της να ριγεί από βασανιστικά κύματα ανομολόγητου πόθου, που κάνει το μυαλό της να μουδιάζει. Η νύχτα που ο Χασάν λεηλατούσε καθε εκατοστό του πεινασμένου της κορμιού θα μείνει στο μυαλό της για πάντα. Tazz Ωραίος ο Χασάν! Κι έχει και πράσινη κάρτα... sdoyb Για να ηρεμήσει λίγο απo αυτές τις σκέψεις αποφάσισε να κάνει μια βόλτα στο πάρκο. Διάλεξε ένα παγκάκι. Δίπλα της καθόταν σχεδόν ξαπλωμένος ένας νεαρός με ανεμισμένα μαλλιά και φλογερό βλέμμα. Κοιτούσε αόριστα μακριά και χαμογελούσε, χωρίς να της δώσει σημασία. Μόνο μετά από λίγο ψιθύρισε απαλά: «Μπουκόφσκι... Τσαρλς Μπουκόφσκι». Και αυτομάτως τινάχτηκε πάνω κραυγάζοντας « Yes blue``` you got the answer- > τσαρλς μπουκόφσκι < - ». Ξανακάθησε ήρεμα και γυρνώντας προς το μέρος της τη ρώτησε γλυκά: «Εσάς; Σας αρέσει ο Μπουκόφσκι;». thesaurus Δίστασε λίγο, το λάγνο φλογερό του βλέμμα τη μαγνήτιζε, δεν μπορούσε να απαντήσει... Με αποφασιστικότητα τίναξε τα κατάμαυρα μαλλιά της προς τα πίσω, με μια επιδέξια κίνηση που άφηνε ακάλυπτο τον λαιμό και τους ώμους της - ευτυχώς είχε θυμηθεί να φορέσει το αγαπημένο της στράπλες μπλουζάκι. «Μπουκόφσκι» κατάφερε να ψελλίσει, μια και ο μόνος συνειρμός που μπορούσε να κάνει ήταν για νύχτες ονειρεμένες που είχε μπουκώσει με εκλεράκια... ^fryni Το σύνθημα δόθηκε... Μπουκόφσκι. Εκείνη το είχε διαλέξει, πάντα τη γοήτευε αυτός ο ρέμπελος, μέθυσος τύπος που ξυπνούσε κάθε πρωί δίπλα σε γυναίκες που δε θυμόταν. Ενα αστραφτερο μυαλό, κυνικό, αχόρταγο ερωτικά, ο τέλειος ερωτικός σύντροφος. Αλλά ο τυπος δίπλα της, τςτςτς τι κρίμα, καμία σχέση με τον άντρα του συνθήματος, ένα καλοβαλμένο, λεπτοκαμωμένο, ευγενικό αγόρι. Χαμογέλασε με το γνωστό μισό χαμόγελό της που τόσο φόβιζε όσους την ήξεραν πραγματικά. Τι κρίμα! Υπολόγιζε ότι έστω και λίγο θα έμοιαζε του Χασάν... Και θα μπορουσε να χαρεί μαζί του τις λιγες ώρες που μεσολαβούσαν ως την ώρα μηδέν... Πάντα ένα καλό σεξ πριν από κάθε αποστολή ανέβαζε την αδρεναλίνη της τόσο ώστε να αποδώσει το μέγιστο των δυνατοτήτων της... Του έδωσε το μικροτσίπ του έκλεισε θλιμμένα το μάτι και απομακρύνθηκε. Akakios Pi Barilla Αχ, μελαγχολικό παιδί, τι θέλεις να σου δώσω; Για να τα πλέξεις ξέγνοιαστα, για να τα καμαρώσω... Μαλλιά που ψαλιδιού δεν τα χει αγγίξει κόψη... Σκέφτηκε πόσο ταίριαζε το ποίημα της σχολικής εορτής για την 25η Μαρτίου που απήγγειλε στην 3η Λυκείου με το τρυφερούδι που είχε δίπλα της... Ξαφνικά μια σατανική ιδέα διαπέρασε το μυαλό της, ένα φλογερό πάθος το κορμί της... Θέλεις; Θέλεις να σου μάθω τένις; gwyneth_ Τένις; «Αντε πάλι θα με ξεθεώσει η λυσσάρα» σκέφτηκε με τρόμο ο μπρατσωμένος πλην... φυγόπονος νεαρός. Αλλά τι να κάνει; Φτωχό παιδί αυτός, φραγκάτη η κυρία, έκανε τα πικρά γλυκά και της απάντησε: «Μου αρέσουν τα παιχνίδια. Μήπως, όμως, σου βρίσκεται κάτι σε πιο... ομαδικό;». aggelos Εκείνη χαμογέλασε... Χμμμ σαν τι θα ήθελες να σου μάθω τον ρώτησε... Και έριξε στο αγόρι ένα ερωτικό βλέμμα... Ηταν σίγουρη ότι του άρεσε, τον φλέρταρε. Σε κάθε βλέμμα της το αγόρι κοκκίνιζε. Αυτό την άναβε... αλλά στο μυαλό της είχε ακόμα τον Χασάν. FLips Στο άκουσμα της λέξης «τένις» της ήρθε στον νου ο Πάτρικ, ο ψιλόλιγνος Ιταλο-Καναδός που το μόριό του ήταν απο τα λίγα που κρέμονταν προς τα δεξιά. Ετσι τους ξεχώριζε, για να μην μπερδεύει τα μπούτια της. Αριστερά-δεξιά. candy Ατίθασο μπαλάκι, αριστερά-δεξιά-αριστερά-δεξιά-αριστερά... «40-15»... «ΓΙΩΡΓΟ!»... «1, 2, 3, 4, 5, 6, 7»... «Τι;»... «ΟΚΤΩ!». journey «Οκτώ» σκέφτηκε μελαγχολικά... Ο αγαπημένος αριθμός του Χασάν και συνάμα μαγικός. Ακόμα τη διεγείρει ο ψίθυρος που έβγαινε βαρύς από την υγρή ανάσα του καθώς της πιπιλούσε τον λοβό του αριστερού της αφτιού. «Φτάσαμε ογκτώ. Χασάν συνεγκίσει;». Ενα πετάρισμα των βλεφάρων αρκούσε και ο Χασάν έπαιρνε το πράσινο φως. Στα δεκαέξι σταματούσαν για τσιγάρο... Αυτή μόνο. Ο Χασάν έπινε ναργιλέ. Ηταν το μοναδικό αντικείμενο που γλίτωσε από το ναυάγιο όταν βγήκε μισοπεθαμένος στα παράλια της Σάμου... Αναστέναξε... nootropia Στο μεταξύ, στον επάνω όροφο της πολυτελούς διπλοκατοικίας που ήταν έτσι χτισμένη ώστε να βλέπει στον κήπο και τα παραθυρόφυλλα των υπνοδωματίων του διαμερίσματος της ηρωίδας μας, ο Ευγένιος Πατρόκλου Χατζηπετρής, πρέσβης επί τιμή, γόνος αριστοκρατικής οικογενείας (ο προπάππος του ήτο πλοιοκτήτης και ερασιτέχνης πυρπολητής), αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας του Καΐρου και επί σειρά ετών Γραμματέας της Στοάς Περικλής, απέστρεψε για χιλιοστή φορά το βλέμμα του από τον φακό του ισχυρού τηλεσκοπίου με το οποίο παρακολουθούσε από το αναπηρικό του καρότσι τις γειτόνισες. «Αυτή η τσούλα πάλι μαλακίζεται» μουρμούρισε κτυπώντας το καμπανάκι για να έρθει η αποκλειστική. Mirka Η ηρωίδα μας προσπάθησε να χαλαρώσει. Ανοιξε την τηλεόραση. Πρώτο θέμα στα δελτία ειδήσεων η σύλληψη του Χασάν. Ηταν υψηλόβαθμο στέλεχος της Αλ-κάιντα; Είχε κάποια σχέση με την πρόσφατη δολοφονία του ανθυποβοηθού κηπουρού της αμερικανικής πρεσβείας; Οχι. Διακινούσε ερασιτεχνικές ταινίες πορνογραφικού περιεχομένου στην ευρύτερη περιοχή της ΝΑ Μεσογείου. Με τρόμο συνειδητοποίησε ότι το πρόσωπό της (και όχι μόνο) φιγουράριζε στις προθήκες κάθε ενημερωμένου video club του πολεοδομικού συγκροτήματος Καΐρου. Είχε χαρακτηριστεί μάλιστα από το περιοδικό «Sexorama» ως «η Linda Lovelace του αραβικού κόσμου». Akakios Pi Barilla Αχ καλέ! Δεν το πιστεύω! Εχω γίνει η σούπερσταρ της Αιγύπτου... Αχ! Τώρα που θα ταξιδέψω ως τις πυραμίδες δεν θα με περιμένουν μόνο καμήλες... Θα έχω όποιον αιγύπτιο νταγλαρά επιθυμώ... Τι Πάτρικ και πράσινα άλογα; Τι Αγένιος Σκυλομπήχτης; Έδώ με περιμένει ολόκληρο καραβάνι, σκέφτηκε. Φόρεσε τα Jackie-O μαύρα γυαλιά της, διόρθωσε το μακιγιάζ της με τα μακριά λιγνά δάχτυλά της. Αραγε θα κρατήσει μια εβδομάδα το κόκκινο μανικιούρ; - σκέφτηκε και ανέβηκε κομψά με τις μαύρες γόβες-στιλέτο τα σκαλιά του Boeing... gwyneth_ Και καθώς περπατούσε καμαρωτή με τα ψηλοτάκουνα παπούτσια της μια σκέψη πέρασε σαν αστραπή από το μυαλό της: «Τότε το πτώμα που ξεβράστηκε ποιανού ήταν;». Μια φρικτη υποψία αρχισε να τη βασανίζει. «Καλέ, δεν το πιστεύω η δόλια! Καλέ, λες;». Agisilaos Ναι, δεν υπήρχε καμία αμφιβολία. Ηταν αυτός. Ο πιανίστας στο καμπαρέ του Καΐρου. Ο Σαμ. Ο μαύρος ο σκύλος ο ταμ ταμ ταμ. Που όταν έπαιζε το «When time goes by» μελαψές βεδουίνες λικνίζονταν γύρω του φωνάζοντας εσκτασιασμένες «Αλλάχ, Αλλάχ, εργκιουλέ οζντούρ». Τα μαγικά του χέρια καθώς χάιδευαν μελωδικά το πιάνο την παρέσυραν σε δρόμους πάθους και λαγνείας. Αυτός της γνώρισε τον Χασάν. Αυτός την οδήγησε στης γης την ελπίδα, αυτός ήταν ο διευθυντής φωτογραφίας στην τελευταία πορνό ταινία που γύρισε. Και τώρα αυτός ο ένας ο Σαμ είχε γίνει ένα με τα φύκια. Μώπως έπρεπε να σκεφτεί ξανά αυτό το ταξίδι; Μήπως... koukla (eipame) Ακούγοντας το οξύ κουδούνισμα, η Λαϊλά πετάχτηκε από τον καναπέ όπου είχε αράξει, παρέα με ένα τρίφυλλο. Τράβηξε μια τελευταία κι αφαίρεσε προσεκτικά την κάφτρα. Το φύλαξε για αργότερα. Ισιωσε την καλτσοδέτα της, σήκωσε την άσπρη φούστα της στολής έτσι ώστε να φαίνεται μόλις το τουρλωτό κωλαράκι της και, βαριεστημένα, κίνησε προς το δωμάτιο του πορνόγερου. Ζωή κι αυτή! Περίμενε πώς και πώς να επιστρέψει από το Κάιρο ο αδερφός της, ο Χασάν, να την πάρει να φύγουνε για Σουηδία. Στο μεταξύ έπρεπε να κάνει την καρδιά της πέτρα και ν ανέχεται τα σαλιαρίσματα του σαχλοπρέσβη... Αχ, τι δεν θα έδινε να ήταν στη θέση της βρωμιάρας απέναντι που το γλένταγε πραγματικά, προκαλώντας στο ραμολί ρεύσεις; Γιατί έπρεπε αυτή να σκουπίζει τα αποτελέσματα του κυαλαρίσματος; Αχ, Χασάν, αδερφέ μου, μην αργείς... gwyneth_ Ομως τα τελευταία που θα σκεφτόταν ο Χασαν αυτή τη στιγμή ήταν η αδελφούλα του και η σωτηρία της. Τωρα του Χασαν φωτιά στα μπατζάκια του, που λένε, και ούτε ψύλλος στον κόρφο του. Είχε πέσει στα χέρια της τρομερότερης αστυνομίας της Ευρώπης: Της ΕΛ.ΑΣ. Οι δύο αξιωματικοί (τα... τσακάλια της ΓΑΔΑ, όπως τους έλεγε ο Αττικάρχης χαριτολογώντας) έκοβαν από πάνω ως κάτω τον Χασάν. Ο Γιαγκος Πουλοπιάστης και ο Νικολας Ταπιάνη (ιταλικής καταγωγής) βγήκαν από το μικρό δωμάτιο των ανακρίσεων και κοιτάχτηκαν με νόημα. «Ρε, λες να είναι η ευκαιρία μας να φύγουμε από το κολοηθών;» είπε ο Γιάγκος και ο Νικόλας κούνησε το κεφάλι του καταφατικά με κείνο το γνωστό σαρδόνειο χαμόγελο που έρριχε στους ιδιοκτήτες των μαγαζιών όταν του έδιναν το «μηνιάτικο». «Ούτε να το ρωτάς, Γιάγκο μου. Η κασέτα αυτή είναι χρυσάφι. Θα πληρώσει πολλά όποιος θέλει να μη δει -ή και να δει (χε, χε)- όλη η υφήλιος τον Κουφοντίνα να πηδάει την...». Δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει τη φράση του και ο Γιάγκος του έκλεισε το στόμα: «Σκάσε, ηλίθιε, και οι τοίχοι έχουν αφτιά». Akakios Pi Barilla Τον αποκαλούσαν «Κουφοντίνα» γιατί σε όλες τις ταινίες φορούσε το διάσημο πλέον μπλουζάκι από το Αγκίστρι με το «Come to wonderful Hellas» (εκείνος βέβαια το είχε πάρει από τα Καμένα Βούρλα, όπου γύρισαν την τελευταία επιτυχία του, «Το χώρεσα με χάρη»). mor Τον τελευταίο καιρό βάζει κάθε τόσο στο βίντεο και βλέπει τον «Ταξιτζή». Εχει κουρέψει τα μαλλιά του ινδιάνικα κι έχει τοποθετήσει μονόζυγο στην πόρτα του μπάνιου. Εχει φτάσει να κάνει πενήντα πους-απς τη φορά. Σε λίγο θα είναι έτοιμος. Ακόμη όμως δεν έχει αποφασίσει τι πράξη θα κάνει για να ισορροπήσει. Μια ιδέα ήταν να ξεκινήσει εκστρατεία ώστε να καταργηθεί από τη λέξη ταξιτζής το τούρκικο -τζής. Μπορεί όλο το κακό να βρίσκεται στην κατάληξη και μόνο. Αλλο να είσαι ταξιτζής και άλλο οδηγός ταξί. Αλλο να είσαι σινεματζής κι άλλο ιδιοκτήτης κινηματογραφικής αίθουσας. Τα ονόματα και οι λέξεις είναι καμιά φορά καθοριστικά για τον άνθρωπο. Πάντως, αυτοκίνητο αποκλείεται να αγόραζε. Ισως ένα άλογο. Αυτό, πράγματι, ήταν καλή ιδέα. Εξάλλου, ένας-δυο που είχαν καιρό να τον δούνε, του το είπαν: «Μόνο το άλογο σου λείπει». Τουλάχιστον αυτό είναι ευγενικό όταν του φέρεσαι ευγενικά και μόνο όταν το κλοτσάς σε κλοτσάει... journey Άσε που θα μπει και η ταμειακή μηχανή στα ταξί και ποιoς έχει κουράγιο να μαθαίνει νέα πράγματα. Θα καταργηθεί και το τεκμήριο. Χέσε μέσα. Άν αγοράσει μια καρότσα για το άλογο να πηγαίνει περατζάδα τους τουρίστες στο Πεδίο του Άρεως; Ή μήπως να πάει στη Βενετία και να γίνει γοδολιέρης; Agisilaos Ολες οι επιλογές ανοίγονται μπροστά του. Δεν μπορεί όμως να ακολουθησεί καμία όσο βρίσκεται στα χέρια αυτής της καλοδουλεμένης μηχανής που διευθύνει ο πανούργος Αργυροχοΐδης. Πρέπει να βρει τρόπο να ξεφύγει. Να γλιτώσει. Να βρει εκείνη. Αχ εκείνη. Καμία δεν μπορεί να μαγειρέψει τα αγαπημένα του γεμιστά όπως αυτή. Πώς όμως; Ευτυχώς τα βρήκε με τον αρχιφύλακα Αραβαντίνο. Δεν ήταν δυσκολο. Αντάλλαξε ένα φορτίο σουδανικές πορνοταινίες με ένα τηλεφώνημα. Ενα τηλεφώνημα είναι αρκετό. Αρκεί να τηλεφωνήσει στον κατάλληλο άνθρωπο. Ποιος όμως είναι αυτός; Ξαφνικά ένα όνομα και μια φιγούρα ζωγραφίστηκε στο μυαλό του: Αΐντα Τζαβέλλα. aAaApsOU Ή μάλλλον Αΐντα Βέρντη, όπως την ονόμαζαν οι υποκοσμικοί του Καΐρου όταν ο πρεσβευτής ήταν ακόμη ακόλουθος του υπουργείου Εξωτερικών... Μακρινή ξαδέρφη της υπηρέτριάς του Λεϊλά άλλωστε, μια περίεργη αλυσίδα ενδιάμεσων ανθρώπων τη συνέδεε με τη (σχετικά αμέριμνα αυνανιζόμενη) ηρωίδα μας... Mirca To boeing 747 της Ολυμπιακής Ταλαιπωρίας με επιβάτιδα την ηρωίδα μας διέσχιζε με ιλλιγιώδη ταχύτητα την περιοχή πάνω από τον Ατλαντικό ωκεανό, έχοντας κατεύθυνση το Κάιρο. Πάνω από τον μαρτυρικό Μελιγαλά συνέβη το μοιραίο. Ομάδα τρομοκρατών με την επωνυμία «Ανδαλουσιανοί μαχητές» κατέλαβαν το αεροπλάνο. Με τα σπασμένα ελληνικά τους ούρλιαξαν: «Οπερέιτορς πουλημένοι η θρύλος (του τριβιαλ) δεν πεθαίνει», «Ρουμ μοντέλο το κάνατε μπουρδέλο». Αιτήματά τους η επ' αόριστον διακοπή λειτουργίας του #Trivial, η αποκατάσταστη των Αegeas, Nelly, η αναγνώρισή τους από την ελληνική Εκκλησία ως οσιομαρτύρων και η παραδειγματική τιμωρία των πραγματικών ενόχων. Σε περίπτωση που δεν ικανοποιηθούν τα παραπάνω, θα ευνουχίζουν το αριστερό μάτι (όπως ακριβώς στην ταινία «Ανδαλουσιανός σκύλος») ενός ομήρου ανά μία ώρα. Το διευθυντήριο του #Trivial ήταν κατηγορηματικό: «Καμία διαπραγμάτευση με τρομοκράτες». «Ακόμα και αν μοιάζουν με τον Βασιλάκη Ξηρό;» ρώτησε αφελώς η BerlinCalling, νεότερο μέλος του διευθυντηρίου. epithetikos (?) Εσβησε την τηλεόραση θυμωμένη τη στιγμή που ο Τριανταφυλλοπουλος ανέλαβε τις διαπραγματεύσεις με τους τρομοκράτες. Χυδαίες σκέψεις περναγαν απ το μυαλό της καθως έτρεχε προς τον Ιερό Ναό της Αγίας Τριβίλλας. Να μπορουσε να βρεθεί μαγικά μέσα στο κόκπιτ, να το κάνει με τον captain προτού τον εκτελεσουν οι μουτζαχεντίν... Ρίγησε. Φαντάστηκε το κορμί της γυμνό πάνω στην τεράστια τουρμπίνα του Μπόινγκ, με τον Chatta (αααχ) σαν μαϊμού από πάνω της... Αναποδογυρίζοντας τον δίσκο με τους οβολούς των πιστών, προχώρησε προς τον άμβωνα. Ο πονετικός αρχιμανδρίτης είχε ήδη πάρει τη θέση του... «Σκύψε λίγο, ευλογημένη» μούγκρισε καθώς το ράσο του, σηκωμένο ως τον λαιμό, του έκοβε την ανάσα... Ιδρωμένη, βόγγηξε από πόνο και ηδονή καθώς το τεράστιο... old_holborn ...εκλεράκι... τζιτζιμπρίτζουλας Είχε καιρό να φάει ένα. Αλλά το θέμα δεν ήταν αυτό. Ο Αρχιμανδίτης ήταν ένα όργανο της αστικής νομεκλατούρας , ένα φερέφωνο του μιλιταριστή αρχιεπίσκοπου που όταν είχαμε χούντα σπούδαζε με linguaphone και υπνοπαιδεία.Ο Αρχιμα-γδύτης κατέβασε το ράσο, χαμογέλασε και είπε: «Πλάκα έκανα, άλλωστε έχω προστάτη και δεν μου σηκώνεται...». koukla(ra) Mπούκωνε το στόμα του τζιτζιμπρίτζουλα και δεν τον άφηνε να αρθρώσει λέξη. Αδιαφορώντας για τα ιερά, άρπαξε τα όσια από τον λαιμό και τα χτύπησε με ένα εξαπτέρυγο που βρέθηκε πρόχειρο. *Γκλαν* Agisilaos Και έτσι ξαφνικά έγιναν ένα, αυτή, αυτός, τα εξαπτέρυγα και τα πετραχείλια. Αυτός δεν ήταν άντρας, ήταν ο Παρασκευαΐδης προσωποποιημένος.... thodoros_akalestos Hταν μια ιστορία που στοιχείωνε τον Αρχιεπίσκοπο τις νύχτες, όταν με τις ώρες στριφογυρνούσε στο αρχιεπισκοπικό κρεββάτι με τα φερ-φορζέ αγγελάκια. Θυμόταν εκείνη και ακόμα και η ανάμνηση των χειροφιλημάτων του Καρατζαφέρη και το νωπό ακόμα σάλιο στις παλάμες του δεν τον άφηναν να ησυχάσει. Hταν ένα τρελό ξεφάντωμα στην ολονυκτία της Παναγίας του Σουμελά. Hταν παντρεμένη. Είχε έναν γιο. Ήταν γάβρος βαμμένος. «Γάβρου μάνα, πάντοτε πουτάνα» ψιθύρισε μέσα στο λαγoΰπνι του ο αρχιεπίσκοπος, όταν ξαφνικά.... theend Oι τρομοκράτες, αφού δεν μπόρεσαν να διαπραγματευτούν με τον Μάκη, ενεργοποίησαν τον ωρολογιακό μηχανισμό της (ομαδικής) μπόμπας και 10-9-8-7-6-5-4-3-2-1 ΜΠΟΥΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜ! Tους πήρε και τους σήκωσε ο διάολος όλους... Rizla+ Μόνο εκείνη απέμεινε, στην απέναντι εκκλησία, να κοιτάζει άναυδη, με το σύγκρυο να διατρέχει το κορμί της, το σημείο της καταστροφής. Στάχτη και μπούρμπερη όλα. Αλλά άξαφνα, ως άλλος φοίνικας, μέσα από τις στάχτες, ξεπρόβαλε το εκλεράκι... tsourgitis «Εκλεράκι!!!» φώναξε και ξεχύθηκε ξοπίσω του σαν ξαναμμένη Bουλγάρα που είδε τον θεϊκό Chatta να ροβολάει τη ρούγα. eclair Ο Chatta άρχισε να τρέχει... «ΑΣΕ ΤΟ ΕΚΛΕΡΑΚΙ ΜΟΥ ΗΣΥΧΟ» φώναξε απηυδισμένος. «ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ ΑΛΛΟ» συνέχισε και την έκανε με γοργά πηδηματάκια... «Aϊντε στο Βατικανό, που είναι και ιν, να σε ξορκίσουν». mor Ξημέρωσε Λαμπρή. Πάσχα. Αγιο Πάσχα. Ο Chatta μπήκε στο μπάνιο. Επρεπε να λάμπει, μέρα που ήταν. Σαπούνια, σαμπουάν, κρέμες για το ξύρισμα και για τα δόντια, πινέλα, ξυράφια, κολόνιες και πάλι κολόνιες. Καθαρά εσώρουχα και καθαρά εξώρουχα. «Σα να είσαι για πούλημα έγινες» συμπέρανε εξετάζοντάς τον η σύντροφός του. Για χάρισμα ήταν, αυτό όμως θα το μάθαινε κατά τη διάρκεια της μέρας. «Σου το χω ξαναπεί» της απάντησε «πως για μας τους Ελληνες είναι η πιο μεγάλη γιορτή. Είναι μέρα αγάπης. Γι αυτό και οι κακοί σήμερα γίνονται καλοί, οι κλέφτες δεν κλέβουν, οι...». «Αύριο θα κλέψουν τα διπλά...». Απέφυγε να εμπλακεί σε τέτοια κουβέντα μέρα που ήταν. Θα τα έλεγαν αύριο. Πήρε την νταμιτζάνα με τη ρετσίνα, πήρε κι η γυναίκα την ανθοδέσμη με τα λουλούδια και βγήκαν στον δρόμο. Θα τρώγανε στο σπίτι των... Agisilaos Γιώτοπουλων. Από καιρό είχαν κανονίσει να περάσουν εκεί την ημέρα της Λαμπρής. Αλλωστε ο Μισέλ στο τηλεφώνημά του δεν άφηνε περιθώρια αντιρρήσεων. Θα έρθετε, τους ειπε, θα είναι μαζεμένη όλη η παλιοπαρέα: ο Μανώλης, η Αλίθια, η Κική... όλοι. Καιρό είχαν να τους δούνε. Καιρό είχαν να δοκιμάσουν τις υπέροχες κρέπες που κάθε Λαμπρή ετοίμαζε η Πεϊνό για να φύγει η βαριά μυρωδιά του αρνιού από το στόμα τους. Φτάνοντας όμως μια δυσάρεστη έκπληξη τους περίμενε... koukla_i_passionara Με τη μύτη ελαφρώς ανασηκωμένη, τα φρύδια βγαλμένα και το αριστερό αυτί κατάφορτο από σκουλαρίκια, η εξωτική υπηρέτρια των Γιωτόπουλων, η Γκόλφω (ανδροειδές τελευταίου τύπου, εφάμιλλη των καλυτέρων ιαπωνικών αλλά made in Greece χάρη στις γενναιόδωρες επιδοτήσεις του ΚΠΣ-3 προς τη θυγατρική τής Ιντρακόμ εταιρεία βιονικής υπερμετρωπίας «IntraBot»), μοίραζε στους προσερχόμενους καλεσμένους Ούζι, ρουκέτες, οπλοβομβίδες και καλάσνικοφ! «Είναι τα γνήσια, όχι κινέζικες μαϊμούδες» επεξηγούσε χαμογελαστός ο Λάμπρος, καμαρώνοντας στο κεφαλόσκαλο. «Εφτασε η μέρα, σύντροφοι!». che guevara θα αρχίσει η επανάσταση. Τόσο καιρό καρτερούσαν να φτάσει αυτή η άγια μέρα. Στα άρματα, στα άρματα, εμπρός στον αγώνα, τραγούδησαν όλοι... Η Αλίθια κρέμασε στον τοίχο το φρεσκοσιδερωμένο λάβαρο με τον Τσε Γκεβάρα, καθάρισαν και το παλιό κάδρο με τη φωτογραφία του Αρη Βελουχιώτη και όλοι στήθηκαν για να βγάλουν μια αναμνηστική φωτογραφία. Ακόμη και στον Γιαννόπουλο τηλεφώνησαν για να του το πουν. Το pc πήρε φωτιά και δεκάδες εκατοντάδες e-mails στάλθηκαν παντού με το μανιφέστο τους... aAaApsOU Κανένας όμως δεν πρόβλεψε την έφοδο που έγινε στη νέα γιάφκα! Οχι δεν ήταν η ΕΛ.ΑΣ., δεν ήταν η Αντιτρομοκρατική ούτε καν το ΣΔΟΕ... Ενας αναμαλλιασμένος γέρος με μακρύ χιτώνα και απομεινάρια άρμης και ξεφτισμένων μαύρων καραβόπανων στα χέρια όρμησε στο δωμάτιο του server και απαίτησε με θαυμαστή ψυχραιμία να φορμάρει τον δίσκο του ολοκαίνουργιου Proliant! «Συγγνώμη, κύριε... π... π... ποιος είστε;» ψέλλισε αλαφιασμένος ο Αλέκος, για να ακούσει τα τρομερά λόγια της βροντόφωνης δωρικής μορφής: «My name is Geas. Ae Geas». che guevara Στο άκουσμα του ονόματός του όλοι σάστισαν... Οχι, ρε γαμώ το, ψέλλισε ο Αλέκος χαμηλόφωνα... Ολοι άρχισαν να κοιτάζουν με κρυφές ματιές το pc που περιείχε καυτά στοιχεία για την οργάνωση, τους στόχους που είχαν επιλέξει να χτυπήσουν, προγνωστικά για το Στοίχημα και καυτά logs... Είμαστε καταδικασμένοι σκέφτηκαν, θα δει τα logs και το όνομα της πολίτισσας υπεράνω υποψίας mor... Τότε η Αλίθια με το σατανικό μυαλό της και το θανατηφόρο σώμα της σκέφτηκε να του κάτσει μήπως και έβρισκαν χρόνο οι άλλοι να κάνουν format στον σκληρό δίσκο... melenia01 Εκεί που όλοι τα είχαν χαμενα, χτύπησε το κινητό του και μια γλυκιά φωνή πλημμύρισε τον χώρο: «Πού είσαι, μωρό μου, και σε περιμένω τόση ώρα στη σουίτα 247 του Grand Hotel; Η σαμπάνια έχει αρχίσει να ζεσταίνεται». Ηταν η Μελένια που άγνωστο πώς γνωριζόταν με τον επάρατο εισβολέα. Δεν πρόλαβε να τελειώσει τη φράση της και ο βαρύς άντρας έκανε μεταβολή κι έφυγε τρέχοντας. Η επανάσταση είχε σωθεί για μία ακόμη φορά. blue``` Σε κάποιο άλλο σημείο της πόλης... Η ώρα είναι 14.24 και η gwyneth_ κλείνει πίσω της την πόρτα του σπιτιού της. Και με τη λαχτάρα ζωγραφισμένη στο πρόσωπο τρέχει στο σαλόνι και ανοίγει την τηλεόραση στην ΕΤ1. Επιτέλους αρχίζουν τα νέα επεισόδια της αγαπημένης της σειράς «Τhe bold and the beautiful». Λίγα λεπτά αργότερα, τρώγοντας τα αγαπημένα της γεμιστά μπισκότα και καθώς παρακολουθεί τον Βίκτορ να αγκαλιάζει την πρώην γυναίκα του Νίκι, συμβαίνει κάτι που την ταράζει! Από το μέσα δωμάτιο ακούγεται ένας φρικτός ήχος... Κάτι σαν χτύπημα και σπάσιμο τζαμαρίας. Τρέχει και βρίσκεται μπροστά σε ένα αποτρόπαιο θέαμα! Η τζαμαρία είχε γίνει θρύψαλα από μια πέτρα που άγνωστοι είχαν πετάξει. Ξεπερνώντας την αρχική ταραχή, το μάτι της έπεσε σε κάτι ακόμη πιο παράξενο. Η πέτρα ήταν τυλιγμένη σε ένα χαρτί. Σκύβει και το παίρνει στα χέρια της. Κάποιος ήθελε κάτι να της πει. Μια ανατριχίλα την κυρίευσε καθώς το ξετύλιγε και διαβάζοντας τι έγραφε το χαρτί πάγωσε. «Ιμπεριαλιστική τριβιαλοφάγε, σταμάτα να παίζεις πάνω από μισή ώρα την ημέρα και μοίρασε τους ήδη μαζεμένους πόντους σου στους αδυνάτους (βλ. blue```, hobbit κτλ.). Υπογραφή: Τριβιαλική Οργάνωση 17η Συμφωνία του Τσιτσάνη». Το μυαλό της γέμισε ερωτήματα. Πώς οι άγνωστοι βρήκαν πού μένει; Τι άλλο ξέρουν; Και το κυριότερο: ποιοι κρύβονται πίσω από αυτή την οργάνωση; Με βήμα γοργό κατευθύνθηκε προς το τηλέφωνο. Σήκωσε το ακουστικό για να τηλεφωνήσει στον... candy ...αστυνόμο Θεοχάρη. Η φωνή του βαριά: «Ναι; Ποιος είναι;». «Ελα, Θεοχάρη μου, η gwyneth_ είμαι...». «Σκουλήκι, τι θέλεις τέτοια ώρα;». «Εμ...». Chattanooga_man «Θέλω να μου διαβάσεις ένα παραμυθάκι για να κοιμηθώ» του αποκρίθηκε. Τότε ο Θεοχάρης πήρε στα χέρια του το αγαπημένο του βιβλίο, τον «Μέγα Ανατολικό» του Εμπειρίκου, και της διάβασε με λάγνα φωνή και σαρδόνιο χαμόγελο: «Ο εκθέτης και οπτευτής θαλαμηπόλος αφού απεθαύμασε επί τίνα εισέτει χρόνον το μαγευτικώς ωραίον ανοικτόν μούνελον, εγονάτισε με ορμή μεταξύ των εν ευρεία διαστάσει σκελών της Φλώσσυ και ήρχισε να της το γλείφη με απερίγραπτον πάθος». «Σταμάτα» του είπε εκείνη. «Σε θέλω, κάνε μου αυτό που μόνο εσύ ξέρεις να κάνεις καλά. Κάνε με να νιώσω πραγματική γυναίκα, αγόρι μου». Εκείνος τότε χαμογέλασε σαδιστικά και είπε: «Πέρνα από το σπίτι αύριο το πρωί γιατί χρειάζεται σφουγγάρισμα». Και έκλεισε το ακουστικό. Ψαροκασέλα Εκείνη κοίταξε νευριασμένη τον απέναντι τοίχο σταυρώνοντας τα χέρια. «Ετσι πως πάμε» σκέφτηκε «να δεις που δεν θα το πάρει το πρωτάθλημα ο Ολυμπιακός κι ας έχει και τον Κάτανετς!». Και άνοιξε την τηλεόραση. Rizla+ Αλλά σε όποιο κανάλι και αν σταματούσε, είχε διαφημίσεις. «Αμάν πια με αυτές τις διαφημίσεις» φώναξε και πέταξε με μανία το τηλεκοντρόλ στον τοίχο. Εκρυψε με απόγνωση το πρόσωπό της μέσα στις παλάμες της ώσπου ένας περίεργος ήχος από την τηλεόραση έφτασε στα αφτιά της. Σήκωσε το κεφάλι της και είδε στην οθόνη να σκίζεται ένα πολυτελές περιτύλιγμα και να ξεπροβάλλει από μέσα το εκλεράκι... tsourgitis Το μυαλό της θόλωσε στη θέα του αιώνιου πόθου της. Δεν άντεχε άλλο, τα νεύρα της είχαν γίνει κορδέλες. «ΘΕΛΩ ΤΟ ΕΚΛΕΡΑΚΙ ΜΟΥΥΥΥΥ!» φώναξε και αμέσως ξέσπασε σε αναφιλητά. Angel_Eyes Βάλθηκε να κλαίει με λυγμούς. Δύο ώρες και πέντε καρδάρες δάκρυα αργότερα, εκτονωμένη αλλά και αρκετά μουτζουρωμένη από τη μάσκαρα, που ΠΑΛΙ έτρεξε, άρχισε να σχηματίζει μια ιδέα για την αιτία της γκαντεμιάς της. «Αυτό είναι» ούρλιαξε «έχω φάει πολλές κατάρες από τους άσπονδους συμπαίκτες μου στο #Τριβιαλ». «Εχεις φάει και πολύ χοιρινό και θα το πληρώσεις» ακούστηκε από το πουθενά η φωνή της Angel_Eyes. «Ωσπου να μάθεις να αγαπάς και να δείχνεις στοργή στα γουρούνια δεν πρόκεται να φας εκλέρ» συνέχισε η απειλητική φωνή και ένιωσε να τη λούζει κρύος ιδρώτας. «Καλά μου το έλεγε ο Χασάν» σκέφτηκε «ότι έχει τους λόγους του που δεν τρώει χοιρινό». Αποφασιστικά σήκωσε το τηλέφωνο... koukla (eeeem....) «Γραφείο Πρωθυπουργού, καλησπέρα σας» ακούστηκε μια συρτή, έντονα βαριεστημένη αντρική φωνή. «Εεε...» κόμπιασε. «Θα ήθελα, παρακαλώ, αν είναι δυνατόν...» (ένας λυγμός την έπνιξε) «τον... τον Chatta» ψέλλισε. «Ανατρίχιασες, μαντάμ;». Η ειρωνία τη χτύπησε με δύναμη στη μούρη, τόσο που ένοιωσε τη μύτη της να ματώνει. Ο άγνωστος συνέχισε απτόητος, λες κι αυτήν περίμενε: «Μήπως να σου στείλω κανένα στρινγκάκι ή φοράς ήδη;» χαχάνισε πρόστυχα... Ενοιωσε πάλι εκείνη τη γνωστή σκοτοδίνη. Ο κόσμος χάθηκε από τα μάτια της. Κατέβασε με δύναμη το ακουστικό και σωριάστηκε στο πάτωμα ενώ το χαχανητό του αγνώστου βρόνταγε στα αφτιά της σαν την καμπάνα της ελευθερίας στον πόλεμο της ανεξαρτησίας των ΗΠΑ... Η μορφή του Τζορτζ Ουάσιγκτον άστραψε στο μυαλό της την ώρα που λιποθύμαγε, ενώ το δωμάτιο γέμισε με μια περίεργη μυρωδία μούχλας, καμμένης μαρμελάδας πορτοκάλι και βρώμικης κάλτσας ερασιτέχνη ορειβάτη που μόλις είχε γυρίσει από το Πάπιγκο... aggelos Και ναι, ήταν ο Chatta. Mόλις επέστρεψε από το κυνήγι αγριόχοιρων. Akakios Pi Barilla Με λένε Chapa, το κάνω σαν τον Chatta! aggelos Μόλις τον είδε έτρεξε κατευθείαν στην αγκαλιά του. Το αξύριστο πρόσωπό του, η βρωμιά στα ρούχα του την ερέθιζαν υπερβολικά. Ορμηξε πάνω του, του έδωσε ένα καυτό φιλί και άρχισε να τον γδύνει και να τον φιλάει παντού. Πρώτα του έβγαλε το πουκάμισο, μετά τη φανέλα του παππού και άρχισε να του ξεκουμπώνει το παντελόνι. Μόλις έφθασε στο επίμαχο σημείο... tsourgitis ...μια έντονη μυρωδιά τυρίλας τη χτύπησε στα ρουθούνια! Η απλυσιά του δεν είχε όριο! Πετάχτηκε όρθια και τρομαγμένη έτρεξε... gwyneth_ ...στην τουαλέτα. Κλείδωσε την πόρτα και έριξε την πρώτη «ρουκέτα» στη λεκάνη της τουαλέτας. «Πάνε τα τορτελίνια α λα κρεμ» σκέφτηκε. Εκείνος ατάραχος, χωρίς να φαντάζεται (ούτε και ενδιαφέρθηκε να μάθει) τι συνέβαινε πίσω από την κλειστή πόρτα του μπάνιου, κάθησε ραχατλίδικα στον καναπέ και της φώναξε: «Τι έχουμε για φαγητό;». aggelos «Μα φυσικά, αγάπη μου, κάτι φτερούγες και μπούτια κοτόπουλου, που περίσσεψαν από το 2ο Ελληνικό Τουρνουά... Ή μήπως προτιμάς στήθος;..». Akakios Pi Barilla Θα προτιμούσα πουλέτο με επικάλυψη φιστικοβούτυρο και σάλτσα ραγκουλέτο... Aeon_FluX Τον κοίταξε πληγώμενη και διέκρινε εκείνο το αδιόρατο χαμόγελο ικανοποίησης στο πρόσωπό του. Τώρα ήξερε. Δεν είχε πάει για κυνήγι χοίρων στον Παρνασσό, αλλά για κυνήγι τεκνών στην Αράχοβα, εκεί όπου το γνωστό αμαρτωλό δίδυμο Χατζηνικολάου-Πρετεντέρη παρασύρει στην ακολασία μικρούς και ανίδεους interns που θέλουν να φτάσουν όσο το δυνατόν γρηγορότερα στην ηδονή της επιτυχίας φυσικά. Και μάλιστα η διάθεσή του για φιστικοβούτυρο την έκανε να υποθέσει βάσιμα για την ύπαρξη αμερικάνικου δακτύλου στον... flips ...πωπο του Chatta. Ω, μον ντιε, παλι για το σαπουνι εσκυψες ατυχησαντα νεε? flips ...πoπό του Chatta. Ω, μον Nτιε, πάλι για το σαπούνι έσκυψες ατυχήσαντα νέε; Chattanooga_man Ήξερε όμως τι έκανε. Από παλιά θυμόταν ότι ο μεγάλος τής είχε πει πως η πίεση του προστάτη του διά μέσου της πρωκτικής οδού τού προκαλούσε υπέρμετρο ερεθισμό. Oπως τότε που η μητέρα Aννα είχε επιχειρήσει το ίδιο. Η κατάληξη ήταν ο βιασμός όλου του μοναστηριού καθώς και των προσκεκλημένων κυριών της επιτροπής Αγαμ(ητ)ες Μητέρες του Ελέους. LoraMars «Ελεος! Ελεος!» αναφώνησαν οι απηυδισμένοι αναγνώστες. «Δώστε πια εκείνο το ρημαδο-εκλεράκι, μπας και προχωρήσει λίγο η ιστορία, γιατί μας έφαγε η αγωνία...». maraki127 Αλλά το εκλεράκι δεν φαινόταν πουθενά... makico Kαι ενώ η βροχή συνέχιζε να πέφτει ασταμάτητα, το μικρό αυτοκίνητο με τα μεγάλα φώτα αναμμένα έτρεχε καταπίνοντας τα χιλιόμετρα που χώριζαν τον οδηγό από την αγαπημένη του... kakourgos Η ανάρτηση ήταν λίγο σφιχτή. Το τιμόνι είχε παραπάνω τζόγο από όσο περίμενε (θυμήθηκε όμως τα πολλά δημοσιογραφικά χιλιόμετρα). Καθώς η νύχτα έπεφτε γρήγορα, άναψε τα φώτα για να διαπιστώσει ότι ο αριστερός προβολέας ήταν καμένος. Βλαστήμησε χαμηλόφωνα. Από το σι-ντι ακουγόταν μια μελωδία της Μελίσα Eθεριτζ, ό,τι χειρότερο δηλαδή για τα νεύρα του. Προσπάθησε να φανταστεί πώς θα ένιωθε η χαμένη τώρα, δεμένη χειροπόδαρα και φιμωμένη με τις βρώμικες κάλτσες του στο πορτμπαγκάζ... Akakios Pi Barilla Από το porte-bagage ακούστηκε μια χαμηλή αισθησιακή και συνάμα άγρια φωνή... Is it so hard to satisfy your senses?You found out to love me you have to climb some fences...Scratching and crawling along the floor to touch youAnd just when it feels right you say you found someone else to hold youDoes she like i do?Baby tell me does she love you like the way I love you?Does she stimulate you, attract and captivate you?Tell me does she miss you, existing just to kiss you like the way I do?Tell me does she want you, infatuate and haunt youDoes she know just how to shock you, electrify and rock youDoes she inject you, seduce you and affect you like the way I do?Για κατέβα κάτω ρε αν είσαι άντρας! plus Οχι, γαμώ το, πάλι έσκισα το κάλσον μου. Aμάν με αυτά τα βίτσια σου. mourgos Αναθεματίζοντας για τον πόντο στο καλσόν, σταμάτησε το αυτοκίνητο στο πρώτο πάρκιγκ της Εθνικής. Η βροχή έπεφτε ασταμάτητα. Νταλίκες πέρναγαν σφυρίζοντας στο μισοσκόταδο, με τα φώτα νυσταγμένα, σηκώνοντας σύννεφα βρώμικου νερού. Βγήκε έξω, ανάμεσα σε δεκάδες μουσκεμένα κωλόχαρτα, προφυλακτικά, περιτυλίγματα από μισοσάπια απομεινάρια σάντουιτς και σκουπίδια κάθε λογής... «Σκατά!» μούγκρισε αποφεύγοντας την τελευταία στιγμή ένα βουναλάκι ακαθαρσίες: απο το πορτμπαγκαζ ακούγονταν υπόκωφα βογγητά. Πλησίασε και, μουσκεμένος από βροχή και ιδρώτα, το άνοιξε προσεκτικά με το αριστερό του χέρι... Angel_Eyes ...«Eπιτέλους» ακούστηκε μια αισθησιακή, βραχνή και λίγο μπουκωμένη φωνή. «Ο,τι είχα τελειώσει με τις κάλτσες αλλά ακόμα πεινάω» γουργούρισε η γοητευτική άγνωστη από το porte bagage. Την κοίταξε άφωνος από το σοκ και τα μάτια του στάθηκαν σε μια λεπτή λαχανί κλωστή που κρεμόταν ακόμα από τις άκρες των χειλιών της. Aπλωσε το χέρι του να την αφαιρέσει μην μπορώντας να αντισταθεί στην πρόκληση να την αγγίξει έστω και φευγαλέα. «Oχι» την άκουσε να λέει. «Xρειάζομαι την κλωστή για να αφαιρέσω τα χνούδια από τα δόντια μου». «Τι γυναίκα» σκέφτηκε. «Tι θηλυκό»! «Νιώθω τα βέλη του έρωτα βαθιά στην καρδιά μου, ίσως και στην καρυδιά μου, δεν το ξέρω με σιγουριά» της είπε χαμογελώντας ηλίθια και αφήνοντας να φανεί η χρυσή θήκη του δεξιού άνω κοπτήρα του. «Είσαι η απάντηση στις αναζητήσεις μιας ζωής, ποτέ δεν ήξερα τι να κάνω με τα σκισμένα καλσόν μου» συνέχισε και η φωνή του παλλόταν από ευτυχία, ενώ ταυτόχρονα έτεινε προς το μέρος της το χέρι του προσφέροντάς της τη λιχουδιά. Η ατμόσφαιρα ηλεκτρίστηκε στο έπακρο, το ένιωθε ώς και την τελευταία τρίχα της μασχάλης του, την ίδια στιγμή όμως ένιωσε και ένα χέρι να πέφτει βαρύ στον ώμο του... Tazz Γύρισε αργά να δει ποιος ήταν. Αντίκρισε τον τελευταίο άνθρωπο που ήλπιζε να δει. Τον μονο άνθρωπο που θα μπορούσε να την πάρει μακριά του. Ναι, ήταν ο Chatta... Δεν πίστευε στα μάτια του! «Τι θες εσύ εδώ;» τον ρώτησε. «Hρθα να πάρω αυτό που μου ανήκει» απάντησε ο Chatta. «Δεν θα μου το πάρεις αυτή τη φορά και πάρε το χέρι σου από τον ώμο μου». «Το χέρι μου; Δεν είναι το χέρι μου στον ώμο σου» του είπε και έβγαλε τα χέρια του από τις τσέπες... Τότε αυτός έντρομος γύρισε και είδε... koukla_i_maritsa Οπτασία; Παραίσθηση; Φάντασμα; Eκλεισε τα μάτια, ανήμπορος να πιστέψει. Δεν ήταν δυνατόν να είναι αλήθεια. Παγωμένος από τρόμο, άφησε την κύστη του να αδειάσει κι ένιωσε μια υγρή ζεστασιά να απλώνεται στα μπατζάκια του. Eμεινε ακίνητος μια αιωνιότητα, τρία τέταρτα, κάμποσο τέλος πάντων. Το μαρσάρισμα μιας νταλίκας τον επανέφερε: άνοιξε τα μάτια του σιγά σιγά, για να διαπιστώσει ότι ήταν στο πάρκιγκ ολομόναχος! Ο Chatta είχε εξαφανιστεί μαζί με το απείρου κάλλους παμφάγο θηλυκό. Το καπό έχασκε ανοικτό, ένα μισοφαγωμένο καλσόν πεσμένο στη βρώμικη άσφαλτο άχνιζε ακόμα... Ασυναίσθητα έσκυψε και το έβαλε στη βρεμμένη τσέπη του. Η βροχή συνέχιζε να πέφτει... tsourgitis ...ασταμάτητα, όπως και τα δάκρυα που κυλούσαν για άλλη μία χαμένη ευκαιρία.Το μυαλό του σκοτείνιασε, η σκέψη του ξαφνικά σταμάτησε στο μοναδικό αντικείμενο που θα μπορούσε να τον κάνει να ξαναβρεί τη φημισμένη αυτοκυριαρχία του. Ασυναίσθητα όπως σε κάθε παρόμοια κατάσταση έβαλε το χέρι στη δεξιά τσέπη του αντιανεμικού του αλλά... Το εκλεράκι δεν ήταν εκεί... Rizla+ Eκεί ήταν όμως το χαρτάκι με το τηλέφωνο της Μασίλα, της δεύτερης ξαδέρφης του με τα πλατινέ βαμμένα μαλλιά, που είχεa κι εκείνο το περίεργο σκυλί, διασταύρωση τσιουάουα, λαμπραντόρ και τσόου-τσόου. Τον είχε βοηθήσει ξανά. Να μπορούσε άραγε να τον βοηθήσει και τώρα... ^fryni Πάει, έφυγε ο Chatta, έφυγες κι εσύ σε μακρινό νησί, σε μακρινό νησί. Το καλσόν στην τσέπη τού έκαιγε τη φόδρα. Μισοφαγωμένο, με τα ίχνη των υπέροχων δοντιών της ακόμα πάνω του... Aραγε την έχασε για πάντα; Με αυτές τις σκέψεις κατηφόρισε ως την πλατεία Αβησσυνίας όπου τη γνώρισε. Κάποιο άγαλμα στον δρόμο τον θυμήθηκε και τον πόνο του να ακούσει δεν αρνήθηκε. nootropia Την ώρα που το άγαλμα ήταν όλο αφτιά, η Λαϊλά ανέβαινε γοργά τα σκαλιά της παλιάς πολυκατοικίας όπου έμενε η κολλητή της Μασίλα. Δεν είχε ασανσέρ και ώσπου να φθάσει στον τέταρτο όροφο τα τακούνια της ξύπνησαν τους πόθους δύο συνταξιούχων δημοδιδασκάλων και ενός ξεκούτη υπαλλήλου του Δασαρχείου Πεντέλης που έκανε κοπάνα εκείνη τη βροχερή μέρα. Η Λαϊλά ανυπομονούσε να τα πει με τη φίλη της (ένα ρεπό τής έδινε ο γερο-πρέσβης) και να δει τα τελευταία τόσο περίεργα σκυλιά της! Πώς το είχε πει, μωρέ, η Μασίλα; διακριτή... όχι, «διαιρετή πατρότητα»! Angel_Eyes Φθάνει έξω από την πόρτα της Μασίλα, χτυπάει το κουδούνι ανυπόμονα και συνοδεύει με μουγκανητά αγελάδος τον ήχο της κροκάνας που ακούγεται στο εσωτερικό του διαμερίσματος. Η πόρτα ανοίγει και... βλέπει τον Chatta να της χαμογελά φορώντας το χαμένο από μήνες κόκκινο μεταξωτό νεγκλιζέ της! «Ε, ναι λοιπόν!» της λέει. «Eγώ στο είχα κλέψει! Ταιριάζει τόσο με τις χρυσές ζαρτιέρες μου!». KOSTANTINOS O A Πάλι με χρόνια, με καιρούς, πάλι δικά μας θα ναι... aggelos Mε λένε Chatta, αλλά το βράδυ με λένε Λολίτα... gwyneth_ ...Kαι κάνουμε «γούτσου-γούτσου» με το τελευταίο αμόρε μου. Να σου τον συστήσω: από δω ο Κώστας Παλαιολόγος. aAaApsOU Ο Κωστάκης έριξε μια φθονερή ματιά στη Λαϊλά και γύρισε στον Chatta: «Aγάπη μου, θα σας αφήσω μόνες να τα πείτε» είπε αλλά μέσα του έβριζε την τύχη του που έχανε το κελεπούρι: είχε δει πολύ καλά τι επιπτώσεις είχαν οι οθωμανίζουσες καμπύλες της νεοφερμένης στον ναρκωμένο ανδρισμό του Μεγάλου... Tο μόνο που έλειπε ήταν φυσικά το εκλεράκι... Δεν ήθελε να το σκέφτεται άλλο, έφυγε κλείνοντας δύσθυμα την πόρτα. koukla_al_halili Oι κραυγές που γέμισαν το κλιμακοστάσιο προτού καν φθάσει στο ισόγειο, τον έκαναν να καταλάβει ότι το γλέντι είχε αρχίσει στο σκυλο-διαμέρισμα με το που έκλεισε την πόρτα. Αναθεμάτισε (ξανά) την ατυχία του και μουρμούρισε τρεις αραβικές κατάρες που του είχε μάθει ο Χασάν στο πρώτο ταξίδι τους στη Σουηδία. «Ο ήλιος της ερήμου να λιώσει το εκλεράκι σου... Tο γεράκι του προφήτη να ραμφίζει τα σπυριά στη μούρη σου». Τον διέκοψε μια γυναικεία φωνή που έβγαινε από το κουβούκλιο του θυρωρού: emi-gre -Σας είπα, κύριε... Δεν έχει παραγγείλει κανένας εκλεράκι σε αυτή την πολυκατοικία. Μην επιμένετε. Το παιδί του ζαχαροπλαστείου κοίταξε απορημένο το χαρτάκι με τη διεύθυνση που του είχαν δώσει.-Μα καλά, δεν είναι εδώ το 69 της οδού Aσπας Τσίνα;-Εδώ είναι, απάντησε πάλι η γυναικεία φωνή. Αλλά δεν υπάρχει καμιά Λολίτα εδώ...Το παιδί πήρε το κουτί με το πολυπόθητο εκλεράκι και στράφηκε προς την έξοδο. Εκείνη τη στιγμή... lalala ...εμφανίστηκε ο Χασάν. tsourgitis «Tι έχεις μέσα στο κουτί;» ρώτησε με περίσσιο θράσος ο Χασάν. Το παιδί τρόμαξε με τον απότομο και διεκδικητικό τόνο του και απάντησε αμέσως. «Ενα εκλεράκι, αλλά μάλλον μου έδωσαν λάθος διεύθυνση» είπε τρομαγμένα βλέποντας τον θηριώδη αιγύπτιο επιβήτορα με το αυστηρό του ύφος να τον κοιτάει κατάματα με τα πονηρά και λάγνα μάτια του. «Δώσε το σε μένα» είπε ο Χασάν «ξέρω ακριβώς πού πρέπει να το παραδώσω» και έριξε στο χέρι του μικρού ένα χαρτονόμισμα των 20 ευρώ. Ο μικρός έφυγε τρέχοντας χαρούμενος, αλλά σκέφτηκε φευγαλέα «ελπίζω ο παραλήπτης του εκλερακίου να το ευχαριστηθεί όσο εγώ το μπουρπουάρ». Υστερα από λίγο... LoraMars ...ακούστηκε η φωνή της θυρωρού: «Είκοσι ευρώ;;; Ε, ρε πόσο ακρίβηναν τα εκλερακια!!!». Akakios Pi Barilla Διάφορες σκέψεις πέρασαν από το μυαλό της θυρωρού... Διάφορες, μα όχι αδιάφορες. «Α, ρε πατέρα... Γιατί δεν είσαι ζαχαροπλάστης;» αναφώνησε με έναν πικρό αναστεναγμό στο στόμα. Στο πίσω μέρος του γυναικείου μυαλού της σκέφτηκε ότι θα ήταν ο αιγύπτιος επιβήτωρ με επικάλυψη σοκολάτας. Aeon_FluX Ή, για να ακριβολογούμε, θυμήθηκε, ναι θυμήθηκε, σαρκάζοντας ότι ήταν ο διαβοήτος Χασάν επικαλυμμένος, αυτός και το τεράστιο μόριο του -ίσαμε 10 άνγκστρομ από το σπανιότερο είδος μορίων-, με ελβετική κρέμα σοκολάτα στη Γενεύη, σιρόπια από χανούμ μπουρέκ του Χατζή στη Θεσσαλονίκη και νιφάδες καρύδας στο Μπαλί. Διότι εκείνη δεν ήταν μια απλή θυρωρός, ήταν η μοιραία κατάσκοπος Ζέινα undercovered, ήταν η μία και μοναδική γυναίκα στη ζωή του Χασάν προτού τον πληγώσει και γίνει στυγνός εκτελεστής, του Chatta προτού παντρευτεί, του Παλαιολόγου προτού πισωγλεντήσει και του Νότη προτού κλειστεί στο σπίτι με τις ανοργασμικές. Προφανώς όμως για εκείνη αυτοί δεν ήταν οι μοναδικοί άντρες. Είχε πολλά, αμέτρητα θύματα στην υφήλιο, ωστόσο τώρα λίγο την απασχολούσαν νούμερα. Στο μυαλό της είχε την αποστολή που της ανέθεσε ο σκοτεινός κύριος Χ, μια αποστολή για την οποία η Ζέινα ήταν ιδανική λόγω των εκτεταμένων γνωριμιών της. Ωστόσο -διατί να το κρύψωμεν άλλωστε- ξεπερνούσε κάθε προηγούμενη και απαιτούσε γερά νεύρα αφού ανάμεσα στα καθήκοντά της ήταν να ακούει από 5 ορόφους πιο κάτω τον Χασάν να υποκρίνεται τον οργασμό. Αραγε θα τελείωνε με το γνωστό σύριγμά του ή είχε πια γεράσει και η τεχνική του ήθελε σουλούπωμα; (Οπως και πολλά από τα κατατεθέντα κείμενα, διατί να το κρύψωμεν άλλωστε.) koukla_i_μπεσεμπετζού «Γύρνα σελίδα! Εχεις βαλτώσει! Τα χρόνια περνάνε και τα εκλαιράκια λιώνουν...» του φώναξε. «Νομίζεις ότι αυτή η ιστορία θα συνεχίζεται επ άπειρον;». Την κοίταξε με βλέμμα χαμένο. Ηξερε πως είχε δίκιο. Η ζωή του είχε καταλήξει μια ανείπωτη μαλακία. Ολα, μα όλα -η βίλα στην Εκάλη (δίπλα στο ροζ σπίτι της Μιμής, μήπως και πετύχαιναν το ζεύγος στον κήπο τότε που είχε ακόμα τα ηνία ο μακαρίτης), το στεγασμένο γήπεδο τένις, η θερμαινόμενη πισίνα ολυμπιακών διαστάσεων, η φενγκ-σούι διακόσμηση (πόσο είχε κοστίσει ο κιτρινιάρης διακοσμητής, απευθείας από το ΧονγκΚονγκ τον είχε φέρει), οι Ρολς-Ρόις και η Λαμποργκίνι Κούνταχ, τα παιδιά εσωτερικά σε ελβετικό κολέγιο, οι μασέζ και ο μπάτλερ... Μάταιος κόπος, πεταμένα λεφτά. Το εσωτερικό του ΚΕΝΟ ήταν τόσο μεγάλο που όλα τα εκλαιράκια του κόσμου δεν μπορούσαν να το γεμίσουν... Το βλέμμα του σκλήρυνε ξαφνικά. Τα δάχτυλα του σφίχτηκαν σε γροθιά. Ηταν ώρα να αλλάξει. LoraMars Ηταν ώρα να γεμίσει το εσωτερικό του ΚΕΝΟ με μπαμπά-ω-ρουμ... mourgos Ωραία τα ΚΕΝΑ, πρώτα όμως έπρεπε να αλλάξει σώβρακο. Με αυτό το βρωμιλί με τα ελεφαντάκια μάλλον δεν θα εντυπωσίαζε καμία στο πάρτι. Akakios Pi Barilla Ανοιξε το δεύτερο συρτάρι του κομοδίνου και τράβηξε ένα ανδρικό λεοπάρ G-string. Το φόρεσε. Θαύμασε την ξανθοκόκκινη τριχοφυΐα και το έτοιμο για συγκλονιστικές εμπειρίες κορμί του στον καθρέφτη. Υστερα πήρε μια κινέζικη θερμαντική αλοιφή και άλειψε μηρούς και γλουτούς. Απόψε θα ήταν μια hot νυχτα. Μακάρι να αργήσει να ξημερώσει, σκέφτηκε. Πέρασε με λίγο λάδι την πλάτη του (ευτυχώς η αποτρίχωση με laser εκεί είχε πετύχει) και φόρεσε το αγαπημένο του άρωμα. Τώρα πια ήξερε. Οποια γυναίκα και αν ποθούσε θα την είχε στα πόδια του. Καμία πλέον δεν θα του αντιστεκόταν. AirMax (NIKE Lover) Σηκώθηκε από το κρεβάτι και τράβηξε την κουρτίνα. Βροχή που γινόταν ένα με τη βρωμιά του πεζοδρομίου. Πήρε τη μαύρη καπαρντίνα του και την άφησε να κρεμαστεί απαλά στους ώμους του. Εκλεισε γοργά την πορτα χωρίς να κλειδώσει και κατευθυνθηκε προς του «BERNYs». Χρειαζόταν απαραίτητα δυo διπλά και λίγη ενθαρρυντική ψιλοκουβέντα με τον Berny πριν από το πάρτι... mor «Jack Daniels» αναφώνησε από την πόρτα και ακούστηκε σαν εκείνα τα «Αβε Καίσαρ» ή, ακόμη χειρότερα, το «Χάιλ Χίτλερ». «Καλώς τον» αντιχαιρέτησε ο Berny ανεβαίνοντας πάνω στο σκαμνί. Χούφτωσε το μπουκάλι από το ράφι και το βρόντηξε μπρος του. Καθώς τα ποτήρια γέμιζαν μπέρμπον, άκουγε εκείνο το μοναδικό γκλου-γκλου-γκλου. Σαν κάποιος να πνιγόταν στη θάλασσα κι εκείνος τον παρακολουθούσε ακίνητος, μαγεμένος από τη μουσικότητα του πνιγμού του. Η πρώτη γουλιά ήταν ευγενική. Η δεύτερη διακριτική. Η τρίτη γεμάτη κατανόηση. Η τέταρτη φιλική και η πέμπτη σαν να κόπηκε η κουβέντα στη μέση. Αμέσως ζήτησε ένα δεύτερο και το φερε στο στόμα. Η πρώτη γουλιά ήταν χτύπημα στον ώμο, η δεύτερη ευγενική, η τρίτη διακριτική... Για πρώτη φορά ένιωσε κρατώντας ένα ποτήρι στο χέρι να μην είναι κύριος του παιχνιδιού. Λέξη δεν είπε με τον Berny. Mόνο γέλασε. Απόθεσε τις επιφυλάξεις του στην όχθη και αφέθηκε να τον πάρει το μελί ποτάμι και να τον πάει εκεί που αυτό ήξερε. «Το πολύ πολύ να με βγάλει στο Τενεσί» σκέφτηκε. Υστερα από κάμποσες ώρες τον έβγαλε στο Γουδί... nootropia Θυμόταν αμυδρά ότι το πάρτι ήταν κάπου στο Γουδί, αλλά ιδέα δεν είχε σε ποια πολυκατοικία έπρεπε να πάει. Λαοδικείας; Χασοδικείας; Το κεφάλι του βούιζε. Αμόλησε μια ρουκέτα πίσω από ένα (ευτυχώς κλειστό) περίπτερο και σκουπίστηκε με το μανίκι του. Στο βάθος κάτι σαν μουσική ανάκατη με γυναικεία γέλια έμοιαζε να τον προσκαλεί... Ανασκουμπώθηκε, τσέκαρε ότι το εκλεράκι του ήταν αλώβητο και προχώρησε προς τα φώτα. AirMax (Nike lust) ...Τα φώτα ήταν από φτηνό νέον...Τρεμόσβηναν με την αλλαγή της τάσης... Η μουσική δυνάμωνε σε κάθε του βήμα, κάτι μεταξύ electro-industrial και heavy goth. To ίδιο και τα γυναικεία γελάκια. Καθώς ανέβαινε τα σκαλιά, ζαλισμένος από το ξίδι του Berny, έσπρωξε άθελά του δύο punk λεσβίες που άλλαζαν γλώσσες. Ξεκολλώντας το στόμα της η μία σφύριξε με manconian προφορά: «Μεγάλε, you suck big time!». Το ρουθούνι του κινήθηκε σπασμωδικά και ένιωσε την μπόχα που έρχονταν από το μανίκι του... aAaApsOU ...μια μπόχα που τον εμπόδιζε να διακρίνει το λεπτό άρωμα της δήθεν θυρωρού Ζέινα undercover, που τον παρακολουθούσε τόση ώρα, και μάλιστα λίγο έλειψε να σαβουρντιστεί όταν προσπάθησε να αποφύγει τη ρουκέτα που έσκασε πίσω από το περίπτερο... «Δύσκολοι καιροί για μοιραίες κατασκόπους» μουρμούρισε προσπερνώντας με προσποιητό ενδιαφέρον τις γλωσσοπλάστριες λεσβίες και προχώρησε ακολουθώντας τον στα ενδότερα του ειδεχθούς χαμαιτυπείου... koukla_i_panoukla? Κάποιος είχε ρυθμίσει έτσι τα φώτα ώστε να τον τυφλώνουν τελείως. Σιχτίρισε την ώρα και τη στιγμή που είχε αγοράσει τα Αλεν Εντμοντς: γλύστραγε υπερβολικά πάνω στο στρώμα από ακαθόριστα, παχύρευστα υγρά που σκέπαζε το πάτωμα. Eνα αδιευκρίνιστου φύλου πλάσμα τον πλεύρισε και του πρόσφερε κρακ. Προτού προλάβει να του σπάσει τον λαιμό, γυναικεία χέρια χούφτωσαν το εκλεράκι του και ένιωσε κατι σαν τσίμπιμα στο αριστερό αφτί. Αφέθηκε για μια στιγμή. Στα πλατό ο d.j. φλιπαρε σαν τον flips. «Γέρασα» σκέφτηκε ενώ έχανε τις τελευταίες αναστολές του. Πάλι αυτή η μυρωδία πορτοκαλόζουμου! Σπαθί ζητούσε και σπαθί δεν έβρισκε. Η Τίνα Σπάθη όμως ήταν εκεί. «Χαμούρα ήρθε το τέλος σου» σφύριξε διπλωμένος στα δύο. Κορμιά σάλευαν σαπισμένα -- μα, ήταν τριπ-χοπ αυτό το πράμα; Αδύνατον να συγκεντρωθεί. Διάλεξε την πιο κοντινή γωνία και στήριξε τον ώμο του σε κάτι που νόμισε ότι ήταν ντουλάπι. AirMax (Max) Eστριψε το τσιγάρο του κοφτά. Με την πρώτη τζούρα ηρέμησε, με τη δεύτερη έφυγε η θολούρα... Παρατήρησε τα πλάσματα γύρω του ενώ άρχισε να συντονίζεται στη hardcore electro που βάραγε. «Τι διάολο γυρεύω εδώ μέσα;» σκέφτηκε. Το χρυσό δελφινάκι στον αφαλό της ξανθιάς με τα extension μπροστά του προσπαθούσε να του αποσπάσει την προσοχή. Το ίδιο και το tribal τριαινάκι στον αυχαίνα της λεπτής κοκκινομάλλας δίπλα του, που είχε ανάψει το στριφτό του... Κάτι τέτοια τα είχε γλείψει ξανά και ξανά στα νιάτα του... Γύρισε απότομα και κατάλαβε ότι αυτό στο οποίο ακουμπούσε ήταν το χρηματοκιβώτιο... Ισως θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει τα μωρά δίπλα για αντιπερισπασμό, αλλά έπρεπε πρώτα τα απαλλαγεί από τη βρώμικη καπαρντίνα... και από κάτω δεν φορούσε τίποτα γαμώ το, μόνο την ξανθοκόκκινη τριχοφυΐα και το λεοπάρ στρινγκ... gwyneth_ ...το οποίο έζεχνε εξίσου. Ξαφνικά μια φωνή στρίγκλισε στο σκοτάδι... «Θεέ μου, λιποθυμώ! Βρωμάει ψοφίμι εδώ μέσα!!! Ποιος άπλυτος μπήκε πάλι;». AirMax Πανικός! Κοίταξε υποψιασμένος δεξιά και αριστερά... «Αυτές οι ρουκέτες με έχουν καταστρέψει!»... Για να φύγει η ρετσινιά έπρεπε να βγάλει και το στρινγκ... emi-re Τότε ο D.J. έκανε μια ανέλπιστη στροφή στο πρόγραμμα: έσβησε όλα τα φώτα και στο απόλυτο σκοτάδι ακούστηκαν οι πρώτες νότες από το νέο cd του «Fame Story»! Η φωνή της Aσπας Τσίνα, της δυναμικής frontwoman των Aspatsina Band, ξεχύθηκε από τα ηχεία ενώ τα subwoofers αγκομαχούσαν από την bassline της trip-hop διασκευής στο «Sta Edwsa Ola». Στο έμπα του ρεφρέν τα φώτα ξανάναψαν και οι εκστασιασμένοι ravers αντίκρισαν ένα τρομακτικό θέαμα... aggelos ...ήταν ο Chatta που έκανε το go-go boy μέσα σε ένα κλουβί... Aeon_FluX Kαι ήταν η στιγμή να πάρει εκδίκηση για όλες τις μαλακίες που άκουγε το ελληνικο κοινό όσο το Τρίκαλο Τσίνα καμάρωνε σαν το γύφτικο σκερπάνι με τις γλοιώδεις δήθεν φιλοφρονήσεις από τον φύσει γλοιώδη Μικρούτσικο, το έπαιζε τραγουδίστρια και ταυτόχρονα χειραγωγός της κοινής γνώμης. Ναι, ο Chatta θα την έβαζε επιτέλους στη θέση της, που ήταν φυσικά αυτή της γονυπετούσας και πεοθηλάζουσας. Ο Chatta ήταν πάνω από όλα ένα go-go boy με όραμα. Ο Εμπειρίκος στη μουσική σκηνή. Death to the Daemoness Allegra Gaeller. asyla Τώρα ο Chatta λικνιζόταν στους ρυθμούς του «Τσίκα τσίκα τσίκα μπουμ, ολέ ολέεεε!», ενώ το σύρμα που βαστούσε το κλουβί άρχισε να τρίζει ανησυχητικά. (Καημένε Chatta, ας έκανες κι εσύ λίγη δίαιτα!..) Το σύρμα δεν άντεξε για πολύ και ο Chatta κουτρουβαλιάστηκε πάνω στα κεφάλια του ανύποπτου κοινού του. Ο χώρος γέμισε κιμάδες. Oσοι θαμώνες δεν έγιναν πολτός πλησίασαν περιχαρείς τον χώρο του μακελειού και άρχισαν να πλάθουν κεφτεδάκια για το σπίτι - τέτοιο κελεπούρι δεν το συναντάς κάθε μέρα! koukla_i_bouboulinas «Αηδιαστικό θέαμα» γρύλλισε ο αστυνόμος Κουνόβεργας στον βοηθό του που κράταγε ένα μαντίλι στο στόμα, έτοιμος να τα βγάλει όλα. Πίσω τους, η Σήμανση έβγαζε φωτογραφίες. Ο ιατροδικαστής, ένας ιδρωμένος με μουσάκι, κοιτούσε αδιάφορα τα πολοτποιημένα πτώματα. «Λέτε, κύριε αστυνόμε, όλη αυτή η ιστορία να έγινε για το χρηματοκιβώτιο;» ρώτησε πνιχτά ο βοηθός, ανθυπαστυνόμος Καζίκογλου Φώτης, γνωστός και ως «πορδόλας» γιατί έκλανε τρανταχτά. «Το σίγουρο είναι ότι αν η αδερφάρα στο κλουβί είναι συνεργός, θα τα ξεράσει όλα». Το μάτι του Κουνόβεργα γυάλισε καθώς φαντάστηκε τον ανακρινόμενο Chatta, αυτή τη στιγμή αλυσοδεμένο στο Mεταγωγών, να σφαδάζει κάτω από τη βέργα τριανταφυλλιάς που χρησιμοποιούσε με τόση μαεστρία στις ανακρίσεις υπόπτων... Του σηκώθηκε. Η ανάκριση έπρεπε να αρχίσει το ταχύτερο. ian Με δυσκολία οι αστυνομικοί προσπάθησαν να σηκώσουν τον Chatta όρθιο. Ο όγκος του όμως ήταν απίστευτα τεράστιος. Σύντομα τα παράτησαν, αφήνοντάς τον αναίσθητο στο πάτωμα. «Χρειάζεται γερανός» είπε μια γυναικεία φωνή. Oλοι γύρισαν προς το μέρος της. Hταν ΕΚΕΙΝΗ! Kitty Eμειναν αποσβολωμένοι. Τους κοίταξε αγέρωχα. Αργά, προκλητικά, ξεκούμπωσε το παλτό της και... Pelagia ..σφύριξε κλέφτικα! king Αμέσως πίσω της εμφανίστηκε ένα τεράστιο ντόπερμαν! Οσμίστηκε τον αέρα... AirMax ...και έφυγε τρέχοντας, γειώνοντας τον τόπο του εγκλήματος. Ποιο κάτω, μέσα από τον σωρό, σηκώθηκε αγέρωχα ο τύπος με την καπαρντίνα. Καθώς τίναζε τα μανίκια ψέλλισε "έπρεπε να είχα γραπώσει το ξανθό και να είμουνα Βουλιαγμένη - θα είχα γλυτώσει την ταλαιπωρία". Βρέθηκε να περπατάει στον Φλοίσβο. Βαθιές ρυτίδες αυλάκωναν τα μάγουλά του καθώς ρούφαγε το στριφτό... Σκέψεις...Είχε βαρεθεί.Ναι, αυτό ήταν, είχε βαρεθεί. Οι γαλλιδούλες πουτανίτσες στα καζίνο της Κυανής Ακτής δεν είχαν καταφέρει να του αλλάξουν την διάθεση. Ούτε η yoga teacher toυ, ούτε η τύπισσα στην καρνταρόμπα στο venue, oύτε βέβαια τα χαριτωμένα μπαζάκια που έβγαζε μέσω Internet.Και φυσικά όχι η γυναίκα του. Τελικά κατάλαβε αυτό που η μοίρα του έδειχνε καθημερινά και δεν έλεγε να καταλάβει...Θα γινόταν συγγραφέας. Ένας Round Robin συγγραφέας... *************Τέλος 2ου Κεφαλαίου************* nootropia Βγαίνοντας από τα γραφεία του ραδιοφωνικού σταθμού, σήκωσε τον γιακά της καπαρντίνας του. Το εκνευριστικό ψιλόβροχο τον χτύπησε στα μάτια. Ο αέρας στροβίλιζε τα φύλλα στην έρημη Αγγελάκη. Βημάτισε βαριεστημένα ως τη στάση. Σαράντα Εκκλησιές. Το μυαλό του βρώμαγε τσιγάρο. Δυο άδεια ταξί πέρασαν πιτσιλίζοντας κι αναβοσβήνοντας τα φώτα - ούτε που κουνήθηκε. Μέτρησε τέσσερεις αλλαγές στα φανάρια της ΧΑΝΘ ώσπου να εμφανιστεί το ιδρωμένο λεωφορείο. Aυτόματα, έψαξε την αριστερή του τσέπη για το εισιτήριο και άρχισε να σιγοσφυρίζει το σκοπό από την τέταρτη παραλλαγή των Diabelli Variations του Μπετόβεν.. aAaApsOU Οχι και τόσο αυτόματα, έβαλε το εισιτήριο ξανά στην τσέπη του και γύρισε απότομα να δει ποιος έκανε μουρμουρίζοντας δεύτερη φωνή στον Μπετόβεν του. Ηταν φυσικά σίγουρος τι θα αντίκριζε: τη Ζέινα undercover σε μία ακόμη απίθανη μεταμφίεση. Τον οδήγησε σιωπηλά στο κάμπριο στο πάρκινγκ της ΔΕΘ. «Συγγνώμη για τα βρεγμένα Recaro» του είπε «αλλά δεν πρόλαβα να φτιάξω την κουκούλα με την κωλοδουλειά που έμπλεξα». Και βλέποντας την απορία του (προσποιητή ή όχι, δεν την ενδιέφερε) συμπλήρωσε: «Θέλουμε τον ίδιο άνθρωπο. Τον Chatta. Και ξέρω ότι γνωρίζεις πως είναι κρατούμενος. Αρα πρώτα πρέπει να τον πάρουμε από εκεί και μετά τρώμε τα μουστάκια μας... Αν θέλεις». «Εντάξει τότε. Πάμε πλατεία» της είπε εκείνος με ένα σαρδόνιο μειδίαμα. δυσλεξια Ξεροκατάπιε θαυμάζοντας το τετράγωνο θεληματικό του πηγούνι και άγγιξε απαλά τους σφιχτούς κοιλιακούς... Βόγγηξε σιγά και... ξύπνησε! AirMax (κυβερνοαλήτης) Ναι, αυτό ήταν... Ξύπνησε από τη βαρεμάρα. Τώρα είχε έναν σκοπό, δεν ήταν πλέον άλλος ένας κυβερνοαλήτης. Εστριψε τον λαιμό του... Κρακ!.. «Είσαι έτοιμη;». Τον έπιασε αγκαζέ και κινήθηκαν μαζί με σκυμμένα κεφάλια μιλώντας χαμηλόφωνα. Επρεπε να καταστρώσουν σχέδιο. ian «Μπαχάμες! Ναι, στις Μπαχάμες» σκέφτηκε. boogie Tι να πω κι εγώ ο έρημος; Πολύ δύσκολο είναι να αγαπάς χωρίς να αγαπιέσαι! Να δίνεις τα πάντα για μια αγάπη πονεμένη! Εμαθα να είμαι μόνος και ζω παρέα με αυτή τη μοναξιά! Chattanooga_man Επρεπε να πάει στις Μπαχάμες. Φυσικά πέταξε με την αγαπημένη του εταιρεία Air-Sodoma, όπου μετά από έναν γλυκό ύπνο ξύπνησε από τη ζεστασία που ένιωσε ανάμεσα στα πόδια. Ανοιξε τα μάτια του για να θαυμάσει τον ανδρισμό του που ζεσταίνοταν μέσα στη στοματική κοιλότητα της σχιστομάτας αεροσυνοδού. Χαμογέλασε με νόημα στον διπλανό του λέγοντας: «Να ζητάς πάντα τις πιο στρουμπουλές, ας είναι λίγο ασχημούλες, είναι πιο βιτσιόζες». Η γονατισμένη Ασιάτισσα που παρακολουθούσε τον διάλογο τότε είπε: «Αρκεί να μην έχεις πιει 1 μπουκάλι Courvoisier γιατί τσούζει ο λαιμός μου». Τότε αυτός τη χάιδεψε στοργικά στο κεφάλι λέγοντας: «Να τα φτύσεις σε ένα πλαστικό μπουκάλι γιατί πρέπει να τα πάω για ανάλυση». Τι άντρας που ήταν! Παρά τα χονδροειδή βίτσια του όλες τον υπάκουαν! Μυστήριο! AirMax Οχι και τόσο. Κάλυπτε την ανικανότητά του με σακούλες σκουπιδιών γεμάτες εκατοδόλαρα. Η στρουμπουλή αεροσυνοδός συκώθηκε στα δύο, πέρασε τα εκατοδόλαρα κάτω από το κορδόνι που χρησιμοποιούσε σαν εσώρουχο, έκλεισε το μάτι και πήγε τρεις θέσεις παρακάτω. Ο τύπος δίπλα γέλασε σηνωμοτικά. «Φιλαράκι, με τέτοιο μαρούλι που έχεις στη σακούλα θα σου είχα τη μισή Ταϊλάνδη καθισμένη πάνω σου!». ole Πάνω που ετοιμαζόταν να του απαντήσει η φωνή του πιλότου από τα ηχεία γέμισε τρόμο τους επιβάτες: «Εεεεεεεμμμ, γκουχ-γκουχ (βήχας), εεεεμ, αγαπητοί μου επιβάτες, δεν θέλω να σας πανικοβάλω, αλλά... ενεχουμεουτεκαυσιμαουτεαλεξιπτωταεχουμεμελιγαλογιαθαπεθανουμεολοισελιγαλεπτα... Ουφ! Τα είπα και ξαλάφρωσα...». asyla Φυσικά κανένας δεν πίστεψε στα αφτιά του. Ολοι ήταν πεισμένοι ότι επρόκειτο για άλλη μια από εκείνες τις ηλίθιες φάρσες του Φερεντίνου ή κάτι ανάλογο. «Αλλά φέτο Αντέννα όκι Φερεντίνο!» θυμήθηκε έκπληκτη η ταϊλανδή αεροσυνοδός και άρχισε να ουρλιάζει. «ΟΝΤΩΣ ΦΕΤΟΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΦΕΡΕΝΤΙΝΟ» ανέκραξαν πανικόβλητοι οι επιβάτες εν χορώ και άρχισαν να ψάλλουν το Dies Irae από το Requiem του Μozart (στο αεροπλάνο επέβαινε η Μεικτή Χορωδία Νεολαίων 3ου Κατηχητικού Νέας Σμύρνης Ο Αγιος Παντελεήμων): «Diiiiiies iraeeeee, diiiiiies iiiiiilla, solvet saeclum in faviiiilla: teeeeeeste David cum Sibylla. Quaaaaaantus tremor est futuuuurus, quaaaaaando judex est ventuuuurus, cuncta stricte discussurus!». Ο πιλότος δεν άντεξε αυτό το παράφωνο μαρτύριο και αποφάσισε να βουλιάξει το αεροπλάνο πριν από την ώρα του για να γλιτώσει. «Τώρα δηλαδή γιατί δεν βλέπω όλη μου τη ζωή να περνάει μπροστά από τα μάτια μου όπως στις ταινίες;» φαίνεται να ήταν η τελευταία του σκέψη προτού γίνει τροφή για τα σκυλόψαρα. coutamaros Εβηχε και ξέρναγε αλμυρό νερό προσπαθώντας να μένει στην επιφάνεια... Εβλεπε μακριά τη στεριά αλλά απελπισμένος σκεφτόταν ότι δεν θα φτάσει ποτέ... Δεν το μετάνοιωσε όμως. «Καλά έκανα στους μαλάκες. Ποιος τους είπε να ψέλνουν μες στα αφτιά μου;». maritsa_a-la_gaugin Ο Μεγάλος-Αρχηγός-και-Ηγέτης-των-Πιστών Ουάγκα Χουτόμπεκ Λερά-Κι έξυσε απογοητευμένος τα αχαμνά του. Δεν έπεφτε κάθε μέρα αεροπλάνο στο σύμπλεγμα νησιών Σαμόα-τζι, μερικές μοίρες δυτικά του 180ου μεσημβρινού. Ολη η φυλή είχε κατεβεί στην παραλία και αγνάντευε με αγωνία τη θάλασσα: κανένας πούστης δεν είχε καταφέρει να σωθεί; Ο Λερά-Κι άρχισε να προβληματίζεται. Διέκρινε το πλήθος των γυναικών στ αριστερά του να διακατέχεται από μια νευρικότητα, το καταλάβαινε από τον τρόπο με τον οποίο έτριβαν τα μπούτια τους και έβριζαν τα μούλικα τους που πλατσούριζαν στην ακροθαλασσια. Μύριζε τα προβλήματα, για αυτό ήταν αρχηγός τοσα χρόνια. Αν δεν έβγαινε τουλάχιστον ένας διασωθείς, η αποψινή αιωρο-μουρμούρα θα έριχνε την κυβέρνηση! Προσευχήθηκε στους θεούς του πελάγους να κάνουν το θαύμα τους... aAaApsOU Δεν μπορούσε φυσικά να φανταστεί το μέγεθος του θαύματος που είχαν υπόψη τους οι τοπικοί θεοί... Ο μόνιμος, εδώ και χρόνια, παρατηρητής του νησιού Κιτούν Σαπέρ Αϊτ-Ομάτ αναδεύτηκε στην υπερυψωμένη σκοπιά του, έριξε μια σφαλιάρα στην ιθαγενή που τον περιποιόταν πεοθηλάζοντας και, προτού αφήσει την τελευταία του πνοή από υπερβολική συγκίνηση και ταχυκαρδία, ανέκραξε: «Αρχηγέεεεεε! Βγάλε το εκλεράκι από την κατάψυξηηηηηηηη»... aggelos Αχ αυτό το εκλεράκι... Mα ποιος στο τέλος θα το γεφτεί;.. LoraMars ...Πάντως όχι ο Γεφτουσένκο... gweneth Στο Bιλαμπάχο ακόμη τρίβουν, σκέφτηκε και γύρισε πλευρό... Λαμόσας Δεν είχαν περάσει τρεις ώρες από τότε που «ξεφορτώθηκα» τον Σαπούνα. Στο κεφάλι μου χτυπούσαν μεσαιωνικές καμπάνες και η πλάτη μου έτριζε σαν χαλασμένη πόρτα. Κατάπια δυο-τρία Lexotanil να στανιάρω. Oταν καθαρίζεις έναν τύπο σαν τον Σαπούνα την κάνεις με ελαφρά πηδηματάκια μέσα σε 24 (το πολύ) ώρες, ειδάλλως το επόμενο πρωί θα ξυπνήσεις με τα αρχίδια σου δίπλα στο ξυπνητήρι. Αν είσαι τόσο τυχερός. Τον είχα δει τον Σαπούνα σε δράση μια φορά που μπουκάραμε σε μια αποθήκη με κρασιά. Το σεκιούριτι έκανε να μας σταματήσει με το κλομπ. Ο Σαπούνας, που πάθαινε αμόκ στη θέα ενός κλομπ, όρμησε πάνω του, του το πήρε από τα χέρια, τον σάπισε στα χτυπήματα, μετά το έβαλε να μην πω που, και το έβγαλε με φόρα βγάζοντας μαζί να μην πω τι. Τότε ήταν που μου πέρασε από το μυαλό ότι μια μέρα θα χρειαστεί να τον καθαρίσω χωρίς δεύτερη σκέψη. Ετοιμαζόμουν μαζεύοντας στον σάκο μου τα χρειώδη, όταν χτύπησε το τηλέφωνο. Aρχισα να χάνω τον έλεγχο των σωματικών μου λειτουργιών γιατί έπρεπε να αποφασίσω σε μερικά δευτερόλεπτα. Δεν σήκωσα ποτέ το τηλέφωνο. Αυτό ίσως να ήταν και το τελευταίο μου λάθος... AirMaxxx Οπως αποδείχτηκε αργότερα όμως, δεν ήταν. Το τηλέφωνο ήταν παγιδευμένο. Πέρασα τον σάκο και στους δύο όμους για να μπορώ να τρέχω και βγήκα ανήσυχος στον δρόμο. Είχε σκοτεινιάσει... Δεδαλώδεις σκέψεις. Είμουν καθίκι, πρέπει να γυρίσω, να πω ένα συγγνώμη πριν φύγω... Λυκαβηττού 12, είπα στον γερο-ταρίφα. Βαριεστημένα τίναξε το 50άρι που είχε κολλήσει στο βρωμόχερό του και έβαλε 1η. Του κόλλησα άλλο ένα σε μισή ώρα... Πάτησα 3 φορές το κουδούνι «Studio Spreading». Η γλώσσα τραβήχτηκε ηλεκτρικά... Η καριόλα είχε τρελά ανοίγματα. Ηταν σαν ιεροτελεστία κάθε φορά να απολαμβάνω το Dimple μου στον καναπέ. Απέναντι στο κρεβάτι έβλεπα τους λεπτούς γυαλιστερούς αστραγάλους της να τρίβονται στα αφτιά της... Τώρα όμως βιαζόμουν. Eπαιζε τρελό manhunt στην πόλη και ο man είμουν εγώ! koukla_me_pagouri «Να μου βρείτε τον καριόλη που άφησε απλήρωτο το λογαριασμό» βρυχήθηκε η θεία Μάρω. Η στρατιά των παρατεταγμένων υπαλλήλων συνέχισε να στέκεται προσοχή, επ ώμου, αρμ, στη στενόμακρη σάλα που χρησίμευε και σαν τραπεζαρία κάθε Δεκαπενταύγουστο. Τέτοια ξηρασία ο Παναγής δεν θυμόταν ξανά. Είχε εννιά μήνες να χιονίσει. Αναρωτήθηκε αν τα ο παραχαράκτης θα του ξανάδινε κάλπικα κουπόνια νερού. Iσως να ήταν καιρός να του στείλει τη γυναίκα του. Χωρίς σάλιο. Ας μάθαινε επιτέλους κι εκείνη πώς ξεδίψαγε ο κόσμος. Πού να φανταστεί ότι εκείνη ακριβώς τη στιγμή η Λάου-λάουρα, με τους αστραγάλους κολλημένους στα αφτιά της, κατάπινε μεγάλες ποσότητες πρωτεϊνούχων υγρών, στραγγίζοντας κυριολεκτικά τη σπονδυλική στήλη του... LoraMars «Στήλες Ολυμπίου Διός» μούγκρισε ο Παναγής μέσα στο ταξί την ώρα που περίμεναν να ανάψει το φανάρι. «Στύλους, κύριέ μου, στύλους Ολυμπίου Διός!» τον διόρθωσε ο αδιόριστος φιλόλογος-ταξιτζής. «Μωρέ δεν πα να τις πεις και ανθοστήλες, εμένα το ίδιο μου κάνει» απάντησε θυμωμένα ο Παναγής. «Tράβα τώρα μέχρι την ΕΥΔΑΠ να προλάβω τα ταμεία ανοιχτά, το κέρατό μου». AirMax «Πολλά μπάζα δεν κυκλοφορούν τελευταία, ρε μεγάλε;» παρατήρησε ο ταληροφονιάς-ταληρογλύφτης. LoraMars «Eμ, για αυτό πλημμυρίζει το Μοσχάτο. Aντί να μπαζώσουν τον Κηφισό, κόβουν βόλτα στη Λυκαβηττού...» απάντησε ο ευρωφονιάς-ο ευρωγλείφτης. koukla_i_vianitsa Ο τάξερμαν ανθυπομειδίασε αδιόρατα. Κόρναρε νευρικά χωρίς συγκεκριμένο προορισμό και το κορνάρισμα στριφογύρισε λίγη ώρα απορημένο πριν χαθεί σε ένα στενό. Αποφεύγοντας με επιτηδειότητα μια μαύρη γάτα που πετάχτηκε από το πουθενά, χτύπησε με το αριστερό πίσω φτερό δυο γριές που έβγαιναν υποψιασμένες από την εκκλησία σκορπίζοντας λιβάνι και συγχωροχάρτια στο πεζοδρόμιο. «Τέσσερα-μηδέν» αναφώνησε σαρδόνια. Ο ταλιροκίλερ είχε μείνει άναυδος. Στη Σόλωνος τους σταμάτησε ένας σφυρίχτρας, ψηλός σαν καλόγερος και κόκκαλα δεν έχει. «Eχετε άδεια ψαρέματος;» ρώτησε κυνικά. Αυτό ήταν. gwyneth_ «Οχι, αλλά έχουμε κυνηγίου, σου κάνει;» απάντησε ο ετοιμόλογος ταλιροφονιάς (ευρωφονιάς πλέον, καθότι η ΟΝΕ, βλέπετε) και αφού έκανε τη γνώση άνω-κάτω-ταχύτατη κίνηση (αυτό που μαθαίναμε στο σχολείο ότι εστί φιλοσοφείν) πάτησε γκάζι. «Πώς τους αφήνουν όλους τους τρελούς έξω; Στο τέλος θα μπούμε εμείς μέσα» μονολόγησε... AirMAX Μάγος είσαι;.. Το ταριφόσκυλο-ευρωφονιάς-ταλιρογλείφτης κτλ. μειδίασε. Hταν ανεβασμένος και ήθελε μια καλή ταρίφα με τίποτα τουριστριούλες να κάνει παιχνίδι... Τράβηξε χειρόφρενο και σανίδωσε για Πειραιά... «Ρε καραγκιόζη ταληροφονιά, άσε με να κατέβω!». veinasta Hσουνα εντελώς σιχαμερός έτσι όπως με κοιτούσες από πάνω ως κάτω με αυτή την πηκτή βλακεία στο μάτι, που είχες από μικρό παιδί κι εξαιτίας της κι η μάνα σου ακό μη κρατιόταν να μη σε κοροϊδεύει, πόσο μάλλον εγώ που είμαι αδελφή σου και θα μου άρεσε πολύ πολύ να μην υπήρχες. koukla_sto_vasilaina Κοίτταξε για τελευταία φορά το χριστουγεννιατικο δέντρο. φΚαλλιτέχνημα» σκέφτηκε με πόνο. Μια γαρίδα ήταν λίγο στραβά στο πάνω κλαρί, την άφησε όμως έτσι «για το μάτι». Δυo λούτσοι κι ένα μπαρμπούνι στόλιζαν με χάρι τα ψηλότερα κλαριά, ενώ μια τσιπούρα ήταν στραμμένη προς το ροφουδάκο και τις ζαργάνες, καλοδεμένες στον κορμό. Τα φώτα αντανακλούσαν στο στιλπνό σκουμπρί ενώ το λαβράκι χάζευε θαρρείς τρεις χάνους και μια πεσκαντρίτσα που ερωτοτροπούσαν με τα χέλια. Ψεύτικος πάγος τα σκέπαζε όλα (εν μέρει). Θαύμασε λίγο τη γοργόνα στην κορφή του δέντρου και χαμογέλασε ευχαριστημένος. Hταν το καλύτερο δέντρο της υφηλίου. Δεν ήταν τυχαίο που ο ίδιος ο Πάπας, ο Μεγάλος Ψαράς, του είχε στείλει για έβδομη συνεχή χρονιά, συγχαρτήριο τηλεγράφημα. AirMax Ο Ταριφούλης καθώς κατηφόριζε λιωμένος τη Συγγρού για λιμάνι σκέφτηκε «Kούκλα, όλο άσχετα γράφεις και το χαλάς, ακολούθα λίγο και το στόρι». dixasmeni_yparksi Η κούκλα στραβοπάτησε και μόλις που διασώθηκε από θεαματική τούμπα. «Πάλι στο στόμα του με έβαλε το καθήκι ο Airmax» σκέφτηκε. Βγήκε στο πεζοδρόμιο της Παντείου και κοίταξε ανήσυχη την έρημη Συγγρού. Πώς διάολο θα βρισκόταν στου Βασίλαινα σε δέκα λεπτά; Τα άλλα παιδιά θα ήταν εκεί και θα ρούφαγαν ήδη τις σούπες τους... Σιχτίρ!, σκέφτηκε όταν το μάτι της γυάλισε: ο κίτρινος όγκος ενός ταριφοχήματος φάνηκε να κατεβαίνει γκαζωμένος τη λεωφόρο... Σήκωσε το χέρι της και (για μεγαλύτερη ασφάλεια) πέταξε τη δεξιά γάμπα με χάρη στο ρείθρο... Staxtopoutos Κόντεψε να την πατήσει ο ταρίφας.Τέτοια γάμπα είχε να δει από το γυμνάσιο (λύκειο δεν τα κατάφερε...),όταν την ώρα της γυμναστικής οι ποδιές των κοριτσιών ανέμιζαν στον γαλάζιο ουρανό (ναι,τότε ήταν). «Για πού το βάλαμε;». LoraMars Eεε... Να δεις πώς μου τον είπαν... Βαγγέλη... Βαλάντη... Βαλέριο... Βαρδάρη... Βαλεντίνο... Eψαχνε αγωνιωδώς στην ατζέντα της η κούκλα... trivial.gr Ξαφνικά αλλά όχι και τόσο απρόσμενα όλα της φάνηκαν υπερβολικά μάταια. Κοίταξε τον ορίζοντα έξω από το μισάνοιχτο παράθυρο του Γραφείου για μια ατελείωτη στιγμή. Ύστερα, χωρίς δεύτερη σκέψη, έγραψε τη τελευταία παράγραφο, έκλεισε την ατζέντα της και την κλείδωσε στο συρτάρι της. Ήταν πλέον 5 το πρωί και ένιωθε εξουθενωμένη. Τελικά ήταν όντως μια ξεχωριστή μέρα στο Γραφείο, καθόλου δουλειά - μόνο αυτό το αυτοσχέδιο και ημιτελές διήγημα στην ατζέντα της στις ημερομηνίες από 3 Οκτωβρίου 2002 ως 10 Ιανουαρίου 2003. Ίσως μια μέρα να το σουλούπωνε κάπως μάλιστα. Όμως όχι σήμερα. Έκλεισε τα φώτα και βγήκε στην κρύα νύχτα. T H E   E N D