|
Tριβιαλόρουμ: μια μικρή περιοχή στα σύνορα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας... Το χαρακτηριστικό για το οποίο το Τριβιαλόρουμ έμεινε στην ιστορία ήταν η αρένα των μονομαχιών του, απομίμηση του Κολοσσαίου της Ρώμης, και οι μεγαλειώδεις μονομαχίες που γίνονταν εκεί δύο φορές τον χρόνο.
Πολλές οι συμμετοχές από δούλους που ήθελαν να γίνουν απελεύθεροι, από όλα τα σημεία της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Νούβιοι, Γέτες, Γότθοι, Ερουλοι, Κάβειροι, Σάξονες, Κέλτες, Γαλάτες, Σκύθες περίμεναν τις δύο αυτές φορές για να διαγωνιστούν για την ελευθερία τους. Στη μνήμη όλων παραμένουν χαραγμένα δύο ονόματα. που κατεκτησαν το πολύτιμο τρόπαιο και τώρα ζουν τιμημένοι ως ελεύθεροι πολίτες: Ρορσαρσισεντορίξ ο Γαλάτης και Μαλδορόριους ο Νούβιος.
Aυτή τη χρονιά ένας ακόμη μεγάλος αγώνας θ' αρχίσει. Οι μονομάχοι προετοιμάζονται, προπονούνται κάθε ημέρα στην αρένα από το πρωί ως τα βαθιά μεσάνυχτα, ατελείωτες ώρες κουραστική προπόνηση, ιδρώνουν, ξαγρυπνούν, μα τίποτε δεν μπορεί να τους αποθαρρύνει από τον μεγάλο στόχο, που είναι η νίκη στη μεγαλη διοργάνωση, η επιβίωση στην αρένα, η εξόντωση όλων των αντιπάλων. Θα είναι μακρά και επίπονη διαδικασία, αλλά είναι έτοιμοι να την υποστούν.
Πριν από την αρχή των αγώνων είναι έθιμο πια οι δηλώσεις συμμετοχής, οι συζητήσεις και τα κουτσομπολιά στο Φόρουμ του Τριβιαλόρουμ. Ποιος θα είναι αντίπαλος ποιου; Με νέα σύνδεση θα κατεβεί ο δείνα; Είναι καλά προπονημένος ο τάδε; Το Πέντιουμ 4 θα αποσβέσει τα λεφτά του; Τέτοια και άλλα πιο γλαφυρά και ευτράπελα απασχολούν τους πολίτες του Τριβιαλόρουμ. Και οι ημέρες πλησιάζουν, οι συμμετοχές έχουν σχεδόν κριθεί, πολλοί καινούργιοι που θέλουν να έχουν μια ευκαιρία.
Και η μεγάλη ημέρα φθάνει... Πρώτες μπαίνουν στην αρένα οι αυλήτριδες, θεραπαινίδες-εταίρες... Αλλη μία πρωτοπόρα ιδέα του έπαρχου για την προσέλκυση όσο το δυνατόν μεγαλύτερου κοινού... Κομψές μέσα στις εσθητες τους, που χαϊδεύουν απαλά τους γοφούς τους, διαλέγουν μονομάχο και πανηγυρίζουν τα σωστά χτυπήματά του, δίνοντάς του έτσι κουράγιο να συνεχίσει. Πολλοί λένε ότι ένας αγώνας είναι πολύ πιθανόν να κερδηθεί από τη σωστή επιλογή των χειροκροτητριών ή, όπως είναι γνωστές στις ημέρες μας, των τσιρλήδων ή τσιρλίντερ. Κρατούν τα σύμβολα των μονομάχων και φωνάζουν ρυθμικά τον ύμνο του καθενός: «Εδώ, εδώ, εδώ, απόψε θα πατήσουμε τον Πούλιο τον ξανθό».
Μπροστά σε ένα αγριεμένο και διψασμένο για αίμα κοινό, μπροστά στον έπαρχο Ονούφριο Σουλπίκιο Βρίτιο Καρλότους Παχούμιο Αφρικανό και τη σύντροφό του Λόρια Καικιλία Μεσσαλίνα οι μονομάχοι ετοιμάζονται να αντιμετωπίσουν αλλήλους με σκοπό είτε να επιζήσουν εξοντώνοντας τους αντιπάλους τους είτε να αφήσουν την τελευταία τους πνοή στην αρένα. Εθισμένοι στην αγριότητα της αντιπαράθεσης, αποφασισμένοι να φθάσουν στα άκρα για να είναι αυτοί οι νικητές , μη διστάζοντας μπροστά σε τίποτε, εκμεταλλευόμενοι κάθε λάθος του αντίπαλου, οι μονομάχοι εισέρχονται στον αγωνιστικό χώρο. Σηκώνουν το χέρι σε χαιρετισμό «άβε, Καίσαρ, οι μελλοθάνατοι σε χαιρετούν!». Στην αρχή ήταν ανάγκη επιβίωσης ο αγώνας, ύστερα από τόσες μάχες έχει καταλήξει γι' αυτούς να είναι απλώς ανάγκη. Αγριεμένα βλέμματα, αποφασισμένα χέρια που κρατούν γέρα τα όπλα, περιμένουν τη στιγμή που ο αφέτης θα δώσει το σύνθημα: «Τρίβιαλ σταρτ ιν 10 σεκ...». Τότε κάθε ίχνος καλοσύνης χάνεται... Τραβιούνται οι γραμμές του προσώπου και το μόνο συναίσθημα είναι η ανάγκη για τον θάνατο του αντίπαλου.
Τα χτυπήματα διαδέχονται το ένα το άλλο... Το προβάδισμα παίρνει ποτέ ο ένας ποτέ ο άλλος και αυτού του είδους οι αγώνες είναι που ξεσηκώνουν το κοινό... Οταν η διάφορα είναι μεγάλη το κοινό βαριέται δυσανασχετεί και απλώς φωνάζει να τον αποτελειώσει...
Εκεί όμως όπου πράγματι αλαλάζει και παραληρεί είναι όταν κάποιος υποθετικώς αδύναμος νικάει τον ισχυρό… Εκεί απογειώνεται η εξέδρα και όλοι φωνάζουν ρυθμικά το όνομα του μονομάχου που δίνει τη μεγάλη μάχη: «Κλίπιτι Κλόπιους... Κλίπιτι Κλόπιους...». Ρυθμικές ιαχές δονούν το Κολοσσαίο... Η αδρεναλίνη χτυπάει κόκκινο... Στιγμές αξέχαστες... Μοναδικές... Ναι, αυτό θέλει το πλήθος: ΑΙΜΑ κι άλλο ΑΙΜΑ...
Με κόκκινα αιμάτινα γράμματα έχουν γραφτεί στο τερέν της αρένας και στην ιστορία του Τριβιαλόρουμ τα ονόματα διάσημων μονομάχων που είτε άφησαν εκεί την τελευταία τους πνοή είτε αποθεώθηκαν από το κοινό: Πούλιος Πόπλιος Σκρόφιους, Λάπις Εξ Κοέλιους, Κούκλιους Μαρίτσιους.
|