<ZythuM>

Πριν από 28 χρόνια αποφασίστηκε (από δυνάμεις φυσικά που ο απλός νους δεν πρόκειται ποτέ να συλλάβει) ότι κάτι πρέπει να γίνει για να αλλάξει αυτός ο κόσμος... Γέννημα θρέμα Ελλήνων μεταναστών στο Βερολίνο, της Γερμανίας, έσκασα μύτη κατά τα τέλη Απριλίου του 1975. Το σοκ τεράστιο... Αλλά το μεγαλύτερο σοκ ήρθε όταν οι γονείς αποφάσισαν να επιστρέψουμε στα πάτρια εδάφη.

Ως καλλιτεχνική φύση... και χωρίς να έχω μάνα χορεύτρια ή πατέρα μουσικό, σπούδασα γραφίστας κι εδώ και δύο χρόνια έχω χωθεί για τα καλά στο web design. Από ενδιαφέροντα... μου αρέσουν πολύ τα ταξίδια, οι ξένες γλώσσες, να διαβάζω βιβλία επιστημονικής φαντασίας, τρόμου, αστυνομικά και Aρλεκιν... ερμμ... διαγράψτε το τελευταίο.... βλάπτει το συνολικό μου image. Τρελαίνομαι να φτιάχνω παζλ... όσα πιο πολλά κομμάτια τόσο το καλύτερο. Επίσης, να μαζευόμαστε με φίλους στο σπίτι και να βλέπουμε ταινίες, να ακούμε μουσική και να μιλάμε... ξέρετε τώρα... χαμομήλι, θάψιμο και τα ρέστα.

Προκλήσεις... Να μάθω όσο καλύτερα ελληνικά μπορώ και να πάψω να μισώ τόσο πολύ τους τόνους της ελληνικής γλώσσας και τα πολλά ι, η, υ, ει και δεν συμμαζεύεται. Να επισκευθώ όσο περισσότερα μέρη του κόσμου μπορώ. Να ζήσω μια ζωή με πολύ γέλιο και αγαπημένα πρόσωπα γύρω μου.

Ζω... και το χαίρομαι, στην Αθήνα από το 1998, αλλά σύντομα θα αναζητήσω και πάλι μια νέα πόλη να εγκατασταθώ. Ακόμη δεν έχω βρει τον κατάλληλο τόπο για να "ριζώσω"... αλλά πού θα μου πάει!

Μισώ... τον ρατσισμό. Τον έφαγα με το κουτάλι και ας είμαι Ελληνίδα.

«Το μίσος είναι ένα πολύ βαρύ φορτίο για να το κουβαλάμε πάνω μας για το μικρό διάστημα της ύπαρξης μας πάνω σ' αυτή τη γη».