Σπούδασα μεσαιωνικούς χορούς στο Ντίσελντορφ της Γερμανίας, μια πόλη με ήπιο, ξηρό κλίμα και αρκετά μεγάλη ελληνική παροικία. Έτυχε να αρραβωνιαστώ με έλληνα δεύτερης γενιάς που ασκούσε το ευγενικό επάγγελμα του εστιάτορα. Αλίμονο, τα χνώτα μας δεν ταίριαξαν εντέλει. Ασυμφωνία χαρακτήρος, ίσως. Τα δώρα του αρραβώνα επιστράφηκαν αμοιβαία (όπως τουλάχιστον απαιτεί ο Αστικός μας Κώδικας αλλά και η δεοντολογία).

Δεν άντεξα άλλο εις την αλλοδαπήν. Επέστρεφα με όνειρα στην πατρίδα. Κατέφυγα στην αγκάλη της Λυρικής Σκηνής για να προσληφθώ ως θεραπαινίδα της Τερψιχόρης. Με χλεύασαν ανοικτίρμονα. «Εδώ δεν είναι στέκι τροβαδούρων του Μεσαίωνα» είπαν. «Μα δύναμαι να χορέψω και την καραγκούνα» ισχυρίσθην ευθαρσώς. Με ξαπόστειλαν με συνοπτικές διαδικασίες.

Προσέφυγα στην ιδιωτική πρωτοβουλία. Ύστερα από περιπλάνηση μηνών, το www.trivial.gr μού έδωσε στέγη και έργο ενδιαφέρον. Έγινα η πρώτη χορεύτρια του #Τριβιαλ στο in.gr. Όλες μου τις χορευτικές ικανότητες τις έστρεψα στην πιο ενδιαφέρουσα διαδικτυακή δραστηριότητα. Το τρίβιαλ είναι ένα παιχνίδι τρυφηλής εκζήτησης, η περιδίνηση του ηλεκτρονίου γύρω από τον πυρήνα, ένας διαλογισμός εν κινήσει. Στροβιλιζόμενη ως δερβίσης ή, έστω, Ζιζέλ στη Λίμνη των Κύκνων, παρασύρω σ' έναν χορό ερωταπαντήσεων δεκάδες υπέροχους παίκτες. Εδώ μέσα αναζωογονήθηκα, πήρα ενέργεια, άλλαξα νοοτροπία. Να το ευχάριστο μιας ψυχής μοναχικής, δίχως δεσμεύσεις οικογένειας. Ούτε γατιά έχω ούτε φυτά. Κλείδωσα φίλους και προηγούμενες ασχολίες στην ψυχή μου και κατοικοεδρεύω επί 24ωρου βάσεως στο #Τριβιαλ.