Ακούστε εδώ: Γεννήθηκα μια αποπνικτική νύχτα από τις τελευταίες του καλοκαιριού στη Θεσσαλονίκη, όπου μεγάλωσα και συνεχίζω να μεγαλώνω. Οι συγγενείς μου έδιναν φιλοδώρημα στη νοσοκόμα για να με βγάλει να με δουν, από το οποίο εισέπραττα προμήθεια 30%. Το αγαπημένο μου παιχνίδι ήταν να τραβάω το τραπεζομάντιλο για να πέφτουν κάτω όλα όσα υπήρχαν πάνω στο τραπέζι. Στο δημοτικό, ο δάσκαλος μου τραβούσε τη φαβορίτα με δύναμη, γεγονός που με αποθάρρυνε από το να συνεχίσω τα μαθήματα πιάνου που μέχρι τότε παρακολουθούσα σε ωδείο. Μετείχα αρκετές φορές στα πενταμελή προεδρεία της τάξης, με μηδενική ωστόσο δραστηριότητα. Στην πρώτη γυμνασίου μου προέκυψε σφοδρός έρωτας για μια κοπέλα δύο χρόνια μεγαλύτερή μου, η οποία δεν ατύχησε να με γνωρίσει ποτέ, με αποτέλεσμα να αναπτύξω μια έντονη απέχθεια προς τα θρησκευτικά και τη φυσική. Στο λύκειο άρχισα το κάπνισμα, γεγονός που με μετέτρεψε σε θαμώνα των αποχωρητηρίων του σχολείου, από το περιεχόμενο των οποίων προέρχεται και το πρώτο συνθετικό πληθώρας χαρακτηρισμών που συχνά μου απευθύνουν οι κοντινοί μου και όχι μόνο. Το αναξιοκρατικό εκπαιδευτικό σύστημα με οδήγησε στο πανεπιστήμιο, όπου διέπρεψα στο τάβλι, την ξερή, το μπιλιάρδο, το ποδόσφαιρο 5x5 και άλλα συναφή μαθήματα. Πέρα από αυτά είχα καθημερινή παρουσία στο κυλικείο και τους διαδρόμους του κτιρίου, όπου ορισμένες συμφοιτήτριές μου υπέστησαν το οχληρό κράμα κάλπικου ιπποτισμού, ανυπόφορων ευφυολογημάτων και απροκάλυπτης χωριατολεβεντιάς που εγώ ονόμαζα φλερτ. Μετά από κάποια χρόνια, κάποιοι κύριοι που φορούσαν μαύρες τηβέννους και χρυσαφένια περιδέραια μου απένειμαν έναν πάπυρο και με συνεχάρησαν χωρίς να μπορέσω να προσδιορίσω το λόγο. Αμέσως μετά με παρέλαβαν κάποιοι άλλοι κύριοι ντυμένοι με στολές διακοσμημένες με άστρα και σπαθιά και απαίτησαν να κάνω το ζογκλέρ με ένα τουφέκι αμφίβολης βλητικής ικανότητας και να αποφλοιώνω πατάτες. Η πρώτη επαφή μου με το τρίβιαλ υπήρξε απογοητευτική. Προσπάθησα να ανεβάσω προφίλ, έλαβα όμως την απάντηση ότι δεν ήταν αρκετά καλό και ότι θα έπρεπε να προσπαθήσω ξανά. Ορίστε λοιπόν. Θεωρώ ότι αυτό είναι αρκετά χειρότερο από το προηγούμενο. Να περνάτε πάντα καλά και τα υπόλοιπα θα τα λέμε στου κανάλ.