Η Περίφημη Βροχή του Πιομπίνο

Μια φορά στο Πιομπίνο έβρεξε κουφέτα. Πέφταν κάτω σαν
χοντροί κόκκοι χαλάζι, αλλά ήταν όλα τα χρώματα, πράσινα,
τριανταφυλλιά, βυσσινιά και μπλε.Ενα παιδάκι έβαλε στο
στόμα του έναν κόκκο πράσινο, έτσι για δοκιμή, και είδε ότι
είχε γεύση μέντας.Ενα άλλο δοκίμασε έναν κόκκο τριανταφυλλί
και έμοιαζε φράουλα.

-Είναι κουφέτα! Είναι κουφέτα!

Και νάσου όλοι στους δρόμους να γεμίζουν μ' αυτά τις τσέπες
τους.Αλλά δεν προλάβαιναν να τα μαζέψουν γιατί έπεφταν πυκνά
πυκνά.

Η βροχή κράτησε λίγο αλλά άφησε τους δρόμους σκεπασμένους
μ' ένα χαλί από μυρωδάτα κουφέτα που έτριζαν κάτω από τα
πόδια.Οι μαθητές, γυρνώντας από το σχολείο, βρήκαν ακόμα
αρκετά για να γεμίσουν τις τσάντες τους. Οι γριούλες είχαν
φτιάξει τι ωραία μπογαλάκια με τα κεφαλομάντηλά τους.

Ηταν μια εξαιρετική μέρα.

Ακόμα και τώρα, πολύς κόσμος περιμένει να βρέξει ο ουρανός
κουφέτα, αλλά εκείνο το σύννεφο δεν ξαναπέρασε πια ούτε απ' το
Πιομπίνο, ούτε απ' το Τορίνο, κι ίσως να μην περάσει ποτέ πια
από πουθενά.