Μα τότε τι κάνουμε εδώ;
Παίζουμε με την έλλειψη παραγωγικότερης απασχόλησης, σχεδιάζοντας στον καμβά του διαδικτύου θολές φιγούρες, καρικατούρες του εαυτού μας ή ενός εαυτού που θα θέλαμε να είχαμε.
Και όλα αυτά γιατί, αλήθεια;
Φοβόμαστε την εικόνα μας και την αντικαθιστούμε με μιαν άλλη, που προσπαθούμε να την κάνουμε αρεστή ή παιχνίδι παζλ για τους άλλους, ψαρεύοντας στα θολά νερά «γνωριμίες» για να γεμίσουμε τις ατέλειωτες ώρες μιας μοναξιάς, που μπορεί να υπάρχει, όπως κι όλα αυτά, μόνο στο μυαλό μας.
Και οι συναντήσεις;
Ε εκεί, διεγερμένοι από την προσμονή μιας επιβεβαίωσης των σχηματισμένων στο μυαλό μας ειδώλων, προσερχόμαστε ελπίζοντας να βρούμε αυτό που έχουμε πλάσσει τόσο καιρό στο μυαλό μας.
Aνδρες με θεληματικά πηγούνια, πετυχημένοι, αθλητικοί, πρόκειται να συναντήσουν γυναίκες με ηδονικές καμπύλες για να ικανοποιήσουν ότι μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν τους προσφέρει η στερημένη τους καθημερινότητα.
Μα όταν πλησιάσουν και σηκώσουν τα μάτια ο ένας στον άλλον, παρατηρούν τις λεπτομέρειές τους, που αποκτούν μέγεθος δυσανάλογο καθώς ποτέ ούτε κι οι ίδιοι δεν τις είχαν αντιληφθεί.
Aσχημες αναλογίες, ρυτιδούλες, σακουλίτσες, χαλάρωση για τους μεγαλύτερους ή αποτυχίες, κοιλίτσες, ανεργία για τους μικρότερους.
Βλέπεις, ό,τι και να κάνεις η πραγματικότητα δεν αλλάζει.
Το μόνο που σου δίνει τη δυνατότητα να κάνεις είναι να την αγνοείς και να την παραμορφώνεις.
Aρα, τι νόημα έχει να μιλάμε για χόμπι, συνήθειες, «θέλω» και άλλα εντυπωσιακά, όταν κι αυτά τα εντάσσουμε στον εξωραϊσμό μας.
Χτυπήστε, λοιπόν, γρήγορα τα πλήκτρα.
Πείτε ευφυολογήματα.
Αναζητείστε το σταυρό ή το σφυρόπαπο.
Κερδίστε πόντους.
Δεν χρειάζονται γνώσεις.
Ταχύτητα χρειάζεται. Αφού, να σκεφθείτε, κάποια στιγμή σκέφθηκα να συμπράξω με μια γραμματέα, για να αναλάβει τον άχαρο ρόλο του τάιπινγκ.
Μπορεί την επόμενη φορά να βρούμε αυτό που ψάχνουμε.
Βλέπετε αν και το πρόσωπο στη γραφή μου μπορεί να μην ήταν σταθερό, νάστε όμως σίγουροι ότι ισχύει το «μηδ' εμού εξαιρουμένου»