 |
Έπαθα κι εγώ το κλασσικό... Δεν ξέρω τι να γράψω. Αντ' αυτού παραθέτω τους στίχους του τραγουδιού «Μπλε χειμώνας» από τα Διαφανα Κρίνα που πιστεύω είναι το καλύτερο τραγούδι... Μονάχα έχουν περάσει χίλια χρόνια, Μετρήθηκα στις ώρες του τυφώνα, Το σώμα μου δε δόθηκε στις πέτρες, Δε θα συγκρίνω φως με το σκοτάδι, Μονάχα έχουν περάσει χίλια χρόνια... Όσο για τη φωτογραφία. "Έχουμε γέφυρα παρά πολύ μεγάλη, που στην Ελλάδα δεν υπάρχει άλλη. Κι όταν περάσετε απ' τα τρελα νερά θα αρχίσει ο διάβολος να χοροπηδά.... Χαλκίδα ολε, Χαλκίδα ολέ...
κι εγώ συνήθως πέθαινα από αγάπη,
μέχρι που ήρθε αυτός ο μπλε χειμώνας
ν' ανάψει αυτά που έσβησε ο αιώνας.
στις ώρες που η καρδιά ξερνούσε στάχτη,
ακίνητος στη δίνη του κυκλώνα,
ν' ακούω μονάχα να μου λένε "πόνα"!
δε στέρεψε το τελευταίο μου δάκρυ,
του έρωτα εποχές, μάγισσες, ψεύτρες,
των πιο όμορφων νυχτών, ώρες αλήτρες!
ούτε λευκό αμνό με λύκο μαύρο.
Δε θα με θρέψει άλλο μάνας χάδι,
ας κλείσει της ψυχής μου το πηγάδι!