Όλη αυτή η παρανόηση του ονόματός μου θα έλεγα ότι δεν ήταν αναμενόμενη. Δέκα μήνες πριν, βαφτίστηκα peanuts από επιθυμία να μοιάσω στο snoopy και όχι για να αποδείξω την αφοσίωσή μου στα φυστίκια... (είναι εξάλλου πασίδηλον ότι προτιμώ τα φουντουκάκια και τους λιόσπορους). Ταυτόχρονα επέλεξα το "peanuts" εσκεμμένα, ώστε να προβληματίσω τους συμπαίκτες μου για το αν είμαι άρρεν ή θήλυ... Η maimou ακόμη μπερδεύεται (13.07.2002 maimou: την απορία θα μας τη λύσει ο peanuts... tststs).

Παρόλα τα ανωτέρω, παραμένω εδώ, πάντοτε φλύαρη, με τη ρετσινιά του χαζού φυστικιού, παραδομένη σε έναν ατέρμονο αγώνα αναζήτησης της πραγματικής μου ταυτότητας... Είμαι άραγε αιγίνης ή αράπικο? Kαλοψημένο ή medium rare? Έχω αρκετό αλάτι? Φέρνω δίψα? Συνοδεύω ουισκάκια ή με μασουλάνε μόνο στο γήπεδο? ...
Στο λαιμό ρε να σας κάτσω την ώρα που θα βάζει ο θρύλος ΓΚΟΟΟΛΛΛ!

Πάντοτε "peanuts" λοιπόν, για κάποιους "pea", για κάποιους λιγότερους "πιιιιιιιι" (ευτυχώς ακόμη δεν με φώναξε κανείς 3,14), για κάποιους άλλους απλώς ένας αστερίσκος στον ουρανίσκο τους, μια απρόσμενη παραφωνία στην καλά προγραμματισμένη καθημερινότητα.

Με λένε Όλγα, είμαι σχεδόν 27, αφοσιωμένη στα πιστεύω μου, δέσμια των επιθυμιών μου. Όταν πεινάσω, θα φάω, όταν διψάσω, θα πιω, όταν εκνευριστώ, θα βρίσω και θα διεκδικήσω.
Όταν δεν μετρώ τ' άστρα, μετρώ τα αναρίθμητα ελαττώματά μου... Με τίποτε ωστόσο δεν θα άλλαζα αυτό που είμαι... .