Μια φορά και ένα καιρό ήταν ένα αγαπημένο αντρόγυνο. Σύντομα απέκτησαν μία κορούλα. Κάτι, ωστόσο, έλειπε στον άνδρα του ζευγαριού. Έτσι αποφάσισαν να κάνουν και το διάδοχο του ονόματος της οικογενείας. Και ένα ανοιξιάτικο βράδυ του Μάη είδε για πρώτη φορά τον έναστρο, ελληνικό ουρανό ένα αγόρι . Και το όνομα αυτού Αλέξανδρος.

Μεγάλωσε σωστά από δύο ανθρώπους που είχανε σα μοναδικό εφόδιο τις αξίες τη ζωής. Έκανε πολλά όνειρα για το μέλλον, αν και έζησε μία ζωή γεμάτη στερήσεις. Από έξι χρονών ήθελε να γίνει ναυτικός ή αθλητής. Σύντομα εγκατέλειψε το δεύτερο, στην ηλικία των 8 χρόνων, γιατί, αφενός, μέτρησε την αγάπη του για τη θάλασσα, η οποία ξεπερνούσε τα πάντα, και αφετέρου, είχε πρόβλημα στα γόνατα. Δεν ήταν καλός μαθητής, μα στα κρίσιμα χρόνια υπερέβαλε εαυτόν και τα κατάφερε. Αυτό, όμως, που είχε καταφέρει, του το στέρησε η φύση με μία απίστευτη πάθηση στα μάτια που ουδέποτε είχε αντιληφθεί πως την έχει. Έζησε έναν ολόκληρο χρόνο προσπαθώντας να προσαρμοστεί στις νέες σε αυτόν συνθήκες.

Ήξερε πως η ζωή του είχε στερήσει πάρα πολλά και του είχε αρνηθεί ακόμη περισσότερα, χωρίς ο ίδιος μάλιστα να έχει φταίξει. Συγκλονισμένος από αυτά που του είχαν συμβεί, βρήκε στήριγμα μόνο στην οικογένειά του. Κι ευτυχώς για εκείνον, κατάφερε τελικά να ξεπεράσει την απογοήτευση και να σταθεί πάλι στα πόδια του, αφού πρώτα κατάφερε να χάσει παραπάνω κιλά από τα περιττά που είχε και να γίνει μανιώδης καπνιστής. Σήμερα, ζει στην Αθήνα, διανύει τη δεύτερη δεκαετία της ζωή του και λέει πως σπουδάζει πληροφορική. Μα το ξέρει πολύ καλά κι ο ίδιος κι ας το αρνείται μερικές φορές. Δεν του αρέσει. Κάθε άλλο μάλιστα. Το βαριέται οικτρά. Ο νους του ταξιδεύει εκεί που βρίσκονται μονάχα ο ήλιος και θαλασσοπούλια αιώνες τώρα. Και πολλές φορές συλλαμβάνει τον εαυτό του να βρίσκεται σε κάποια ακτή και να αγναντεύει τη θάλασσα, τα καράβια, ένα όνειρο άπιαστο.

Τις υπόλοιπες ώρες του τις περνά ακούγοντας κάθε είδους μουσική, γιατί του αρέσουν μόνο τραγούδια και μισεί τις παντός είδους, εκτός της πολιτικής και των ρεμπέτικων, κατηγοριοποιήσεις, παίζοντας bowling, όπου έχει κάνει και χρυσά τα εν λόγω μαγαζιά (τον τελευταίο ιδιοκτήτη του μαγαζιού όπου έπαιζε τον έστειλε Καραϊβική με τα λεφτά που άφησε στο μαγαζί) και αφιερώνοντας μεγάλο χρόνο στις εκάστοτε φιλενάδες του (όχι δεν είναι πολλές, απλώς δεν είναι σταθερός στις σχέσεις του :Ρ). Στη σχολή του πατάει μόνο όταν είναι απαραίτητο, π.χ. εργαστήρια, εκλογές ή άντε άμα έχει καλή μέρα και ξέρει πως θα υπάρχει λαός?Επίσης, απολαμβάνει να πίνει τον καφέ του με τους φίλους του σε σταθερά στέκια που βρίσκονται Θησείο ή Τουρκολίμανο (το μάθανε και Μικρολίμανο οι βλάχοι :Ρ). Ακόμη, δεν ξεχνάει μια από τις μεγαλύτερες του αγάπες, τον Ολυμπιακό που τον ακολουθεί, εσωτερικό και εξωτερικό, όποτε μπορεί και κυρίως όποτε έχει εξοικονομήσει χρήματα μετά από αιματηρές οικονομίες.

Furthermore (πω, πω γνώσεις αγγλικών), έχει σαν όνειρο ζωής να επισκεφθεί κάποτε την Κούβα. Μοναχά που μελαγχολεί αρκετά συχνά, επειδή συλλογίζεται πως αυτό ίσως συμβεί αφότου πεθάνει ο Φιντέλ και γίνει η Κούβα ένα, ακόμη, αμερικανικό προτεκτοράτο. Υπόσχεται πάντως πως αν την επισκεφτεί σύντομα, θα πάρει μαζί του και τη συμπαθέστατη, αλλά άστατη daffodile με μοναδικό αντάλλαγμα τα logs της με τον, επίσης, συμπαθέστατο, αλλά πολύ γκομενιάρη blue΄΄΄. Τέλος, θα ήθελε να γνωστοποιήσει στο τριβιαλικό κοινό πως συμπαθεί και αγαπά πάρα πολύ τη Salata (ή Arwen), άσχετα από το αν δείχνει πως λατρεύει να τη μισεί, :Ρ.

Κι αν σας κούρασε αυτή η ιστορία, μπορείτε να τον συναντήσετε στο #Τρίβιαλ (chat.in.gr & Grnet) με το nick Mr_Dago που για να λυθεί η απορία σε πολλούς είναι ΝΤΕΙΓΚΟ και σημαίνει παλιοιταλός, παλιοισπανός και γενικά, πλέον, παλιολατίνος και το έχει επιλέξει λόγω της κατά το ήμισυ καταγωγής του τέως συνονόματου παππού του από τη Βραζιλία. Εκεί, στο #Τρίβιαλ, περνάει κάποιες από τις ελεύθερες ώρες του προσπαθώντας κάπου κι αυτός να βγει νικητής. Κι ευτυχώς τα καταφέρνει αρκετά καλά.

Υ.Γ. 1: Όλα τα παραπάνω είναι μια απάντηση σε όσους κατά καιρούς σχολιάζουν πως το προηγούμενο profile μου δεν έλεγε τίποτε σχεδόν για μένα. Ελπίζω να ικανοποιήθηκαν τώρα.

Υ.Γ. 2: ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΡΝΑΤΕ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ.