Oταν με χτυπά κακοκεφιά, δεν υπάρχει άνθρωπος ή ιδέα που θα καταφέρει να με σώσει. Ακόμη και οι ταινίες που θα παρακολουθήσω, η μουσική που θα παίξω στο cd μοιάζουν με άνευρες εκτελέσεις ανέμπνευστων δημιουργών. Tο κολύμπι όμως... Δεν ξέρω αν είναι η ησυχία κάτω από το νερό, οι σκέψεις που γίνονται σαν μεγαλόπρεπη σταγόνα για να σπάσουν την επόμενη στιγμή σε δροσερές σταλαγματιές ή η χαρά που σου χαρίζει η απώλεια βάρους. Ανάσα με την ανάσα, κάθε απλωτή μοιάζει με ένα βήμα πιο κοντά στην ελευθερία ή (αν δεν γίνομαι υπερβολικά γλαφυρή) την αθωότητα που είχαμε και χάσαμε μεγαλώνοντας. Δεν είναι τυχαίο ότι μέσα στο νερό ακόμη και οι γιαγιάδες πλατσουρίζουν σαν ξεσαλωμένα πιτσιρίκια.