Η ιστορία αυτή αρχίζει πριν από 25 χρόνια, όταν σε μια κλινική της Λάρισας ακούστηκε ένα κλάμα τόσο δυνατό που ο ευτυχισμένος μαιευτήρ αποφάσισε να δώσει όνομα στο εξελιγμένο λαρύγγι. Ετσι μερικούς μήνες μετά, στην Αγία Τριάδα, άκουσα για πρώτη φορά το όνομά μου. Απο 'κεί και πέρα τα πράγματα αλλάζουν... Ολα τα παιδιά της ηλικίας μου διάβαζαν Σούπερ Κατερίνα, εγώ Αλκη Ζέη. Ολα έπαιζαν Μονόπολη, εγώ Φωτεινό Παντογνώστη. Αργότερα, όλα άκουγαν Βίσση, εγώ Μαρία Κάλλας.

Τι ζώον θα πείτε - και με το δίκιο σας.

Έγινα φιλόλογος και πτυχιούχος μονωδίας και μελοδραματικής. Είμαι πολύ στεναχωρημένη που όλοι οι φίλοι μου (Ντοστογέφσκι, Κάλλας, Νίτσε, Μότσαρτ) έχουν πεθάνει. Ακόμα δεν το έχω ξεπεράσει. Μου αρκεί ένα ηλιοβασίλεμα με τον αγαπημένο μου για να καταλάβω τοn Θεό και ένα αληθινό γέλιο για να βρω την αλήθεια.

Παρ' όλα αυτά, πάντα βρίσκω κουράγιο για τρίβιαλ!