Αυτό που έχεις είναι μια μικρή σωματική ατέλεια. Είσαι σχεδόν βέβαιος πως διαθέτεις όλες τις απαντήσεις μέσα σε κουτάκια καλά κρυμμένα στο μυαλό σου. Αρκεί να υπάρχει πάντα κάποιος να σου υποδείξει ποιο κουτάκι να ανοίξεις τη φορά.
(Locked-In Trivial Syndrome.)
Η σύλληψη της ιδέας του νικ με το οποίο κυκλοφορώ ανήκει σε άλλους. Εχει γερμανικές καταβολές και αποτελεί σαφή υπαινιγμό των ψυχαναγκασμών μου. Απέτυχε εν μέρει στην απόδοσή του, έπαψα πλέον να το διορθώνω κι εγώ. Υπήρξαν φορές στην πορεία, που διαπίστωσα πως δρούσε πολύ συνειρμικά. Τις προσπέρασα.
Αγαπώ τα γράμματα της αλφαβήτου μου, έστω κι αν στιγμές με προδίδουν. Η φαινομενική αταξία τους στο πληκτρολόγιο δεν είναι καρπός τύχης ή σύμπτωσης. Είναι έγκλημα, οι συνέπειες του οποίου με εντυπωσίασαν πολλάκις. Κάτι τα σαρδάμ και τα ακροβατικά της γλώσσας από τη μία, κάτι και οι απανωτές παύσεις λειτουργίας του εγκεφάλου από την άλλη, δικαιολογούν απόλυτα τις επιδόσεις μου. Τα παραπάνω είναι η μία όψη του νομίσματος. Η άλλη προϋποθέτει το «Gene» (γονίδιο) και το «Τζίνι». Στοιχεία που καθιστούν χαρισματικούς όσους τα διαθέτουν.
Υπακούω όλο και λιγότερο πια στον νόμο του «όλου ή τίποτα». Εχω υψηλές τιμές ρεόβασης και χροναξίας. Τα δυναμικά ηρεμίας μου υπερισχύουν των ενεργείας μου. Πυροδοτούμαι επιλεκτικά. Καπνίζω αρκετά. Από τα χρώματα της μέρας προτιμώ της αυγής. Κυνηγώ τις ισορροπίες και αποφεύγω τα ψέματα.
Δεν ντρέπομαι πια πολύ, για την ένοχη σχεδόν ηδονική, ευχαρίστηση αυτού του ολοκληρωτικού και απόλυτου παλιμπαιδισμού στην οθόνη του pc μου.
Αλλωστε βιοποριζόμουν από δαύτον καιρό πριν συναντηθούμε.
|
|
|
