<doureios_typos>
|
αόρατος θίασος να περνά
με μουσικές εξαίσιες, με φωνές -
την τύχη σου που ενδίδει πια, τα έργα σου
που απέτυχαν, τα σχέδια της ζωής σου
που βγήκαν όλα πλάνες, μη ανοφέλετα θρηνήσεις.
Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,
αποχαιρέτα την, την Αλεξάνδρεια που φεύγει.
Προ πάντων να μη γελασθείς, μην πείς πως ήταν
ένα όνειρο, πως απατήθηκεν η ακοή σου
μάταιες ελπίδες τέτοιες μην καταδεχθείς.
Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,
σαν που ταιριάζει σε που αξιώθηκες μια τέτοια πόλι,
πλησίασε σταθερά πρός το παράθυρο,
κι άκουσε με συγκίνησιν, αλλ' όχι
με των δειλών τα παρακάλια και παράπονα,
ως τελευταία απόλαυσι τους ήχους,
τα εξαίσια όργανα του μυστικού θιάσου,
κι αποχαιρέτα την, την Αλεξάνδρεια που χάνεις.
Νομίζω ότι το παραπάνω με εκφράζει και με απεικονίζει...
Οσο για τη φωτογραφία, δεν το παίζω όμορφος σαν τον συνονόματό μου που απεικονίζεται εκεί... Απλώς συνηθίζω να χρησιμοποιώ το όνομα Navagos σε όλα τα chats που συχνάζω (εδώ στο IRC, όμως, κάποιος το πρόλαβε και αναγκαστικά κατέφυγα στον αγαπημένο μου δούρειο).