Λαλαλαλα. Είμαι ο κάτοικος της όξινης πόλης. Μάλλον είμαι μόνος μου, γιατί δεν έχω ακόμα συναντήσει ψυχή εδώ γύρω. Ας είναι καλά το internet cafe στην γωνιά. Πώς αλλιώς θα έμπαινα στο #trivial άλλωστε; Έτσι μπορώ να εξασκώ τα πειράγματά μου πάνω στους ανύποπτους χρήστες, να παραληρώ χωρίς παρεξήγηση και να τριπάρω χωρίς φόβο.

Καμιά φορά απαντώ και σε κάποια ερώτηση, αν και συνήθως απλά παρατηρώ και μιλάω με την lorien και την helion οι οποίες είναι και οι κύριοι (κυρίες) λόγοι για την παραμονή μου στο κανάλι. Αγαπημένο μου φαί είναι τα μαγικά μανιτάρια, ποτό ο μπάφος και χόμπι μου η δολοφονία εγκεφαλικών κυττάρων με οποιοδήποτε δυνατό τρόπο. Μην με ρωτάτε να σας πω τι έκανα όταν ήμουν 16 χρονών, δεν θυμάμαι. Μην με ρωτάτε τι έκανα στα 25. Ούτε και τότε θυμάμαι. Ρωτήστε με τι κάνω αύριο και δεν θα ξέρω ούτε αυτό. Μπορώ να σας πω πάντως για το γατάκι μου, που το έσωσα από μια φοβερή κρίση διάρροιας. Μου έχει κάνει τα χαλιά αγνώριστα. Υπάρχει κανείς εθελοντής να μου τα καθαρίσει; Μάλλον όχι. Πάντως τώρα έχει γίνει ένας χνουδωτός γάταρος και τον χαίρομαι. Ακούω ψυχεδέλικ (sta ellinikos h psychedelic), χιπχόπ, γκάνγκστα-ράπ και χορεύω μέχρι να μου βγει ο γοφός (ο αριστερός συνήθως). Δουλεύω σε ένα περιοδικό μοτοσυκλέτας και προσπαθώ να μην πέφτω πολύ συχνά όταν οδηγώ. Μου αρέσουν οι σούζες, τα ζογκλερικά, ο pikachu, ο akira, και το Χανιώτικο αρνάκι με πιλάφι που έχει στακοβούτυρο...

Θα αποσυρθώ μόλις κερδίσω το τρίτο νόμπελ λογοτεχνίας μου και βάλω το εικοστό Oscar στο ράφι. Σε ποιόν πλανήτη; Στον τρίτο δεξιά από εκείνο το μεγάλο κομμάτι τυριού που βγαίνει βόλτα το βράδυ... Λαλαλαλα.