Το πρώτο μου κατόρθωμα χρονολογείται γύρω στο 1980 μ.Χ. όπου με κόπο κατάφερα να ανοίξω τα μάτια μου. Το δεύτερο δεν άργησε να έρθει. Λίγο καιρό αφότου άνοιξα τα μάτια μου κατάφερα να γλιτώσω από έναν μαυροφορεμένο τύπο που προσπαθούσε με μανία να με πνίξει σ' ένα τεράστιο ποτήρι και το μόνο που θυμάμαι και κατάλαβα απ' όσα έλεγε είναι η λέξη Γεώργιος.

Καλά καταλάβατε, με λένε Γιώργη (ή Γιώργο, διαλέγετε και παίρνετε), είμαι από ένα πανέμορφο χωριό της ορεινής Νάξου, την Απείρανθο, που όσο και να το αποφεύγω τελικά πάντα εκεί καταλήγω. Εκεί μεγάλωσα κτλ. κτλ. Εκεί έδωσα 3 φορές πανελλήνιες, χωρίς την αναμενόμενη επιτυχία, αφού με τα σχολικά βιβλία δεν είχα ποτέ καλές σχέσεις (αν και κατά τα άλλα είμαι βιβλιοφάγος), αλλά κατάφερα και την κοπάνησα. Και τώρα βρέθηκα να σπουδάζω Μηχανολόγος (ή τουλάχιστον αυτό προσπαθώ να κάνω) στο προσφάτως Ανωτατοποιημένο ΤΕΙ της Πάτρας.

Είμαι ένας τεμπέλαρος (έτσι λέει η μάνα μου) αλλά αν βρω καμιά δουλειά την κάνω ευχαρίστως γιατί βαριέμαι να κάθομαι, κλασικός ωχαδερφιστής, δεν τα πάω καλά με καμιά μορφή εξουσίας (εκτός της γλυκιάς εξουσίας του αντίθετου φύλου). Είμαι ένας pc-ολογικός άνθρωπος (τρώω τρομερά κολλήματα με το ναρκαλιευτή!!!), αλλά μπορώ να παίζω όλη μέρα μπάσκετ ή πινγκ πονγκ, να τρώω όλη μέρα, να κοιμάμαι όλη μέρα κι όλη τη νύχτα να παίζω Τρίβιαλ, οπότε ελεύθερος χρόνος γιοκ!!! Παρ' όλ' αυτά καταφέρνω και κάνω και κάνα διαλειμματάκι και ηρεμώ ακούγοντας hip-hop (το πόσο ηρεμώ μόνο 'γω το ξέρω) για το οποίο τρελαίνομαι. Επίσης τρελαίνομαι για τις εξορμήσεις που κάνουμε με την υπόλοιπη παρέα τα Σαβ/κα προς κάθε κατεύθυνση και γωνιά της Ελλάδας... αλλά διακοπές μόνο στη θάλασσα (original νησιώτης) την οποία προτιμώ χλιαρή (πράγμα αδύνατο) αλλά τα καταφέρνω...

Oταν είμαι μόνος στο σπίτι παίζω "παιχνίδια του μυαλού" (σ.τ.w. ενός τρελού; :P) κι ανάλογα με τη διάθεση ή θα κρατώ ένα μολύβι και θα σκαρώνω ρίμες ή θα προσπαθώ να βρω απαντήσεις για ορισμένα δύσκολα ερωτήματα του τύπου: ποιος αποφασίζει που και πότε θα γεννηθούμε, πού, πότε και πώς θα πεθάνουμε, τι θα φάμε σήμερα κτλ.

Στο #Τριβιαλ κατέληξα, έχοντας σχεδόν 3 χρόνια προϋπηρεσία στα rooms του in, ως fan κάθε παιχνιδιού γνώσεων κι αφού με το αγγλικό δεν τα πήγαινα καθόλου, μα καθόλου καλά. Eτσι συνέβη το μοιραίο... Τα υπόλοιπα είναι μάλλον γνωστά (περί αργοπορίας, λαγκ κτλ.). Αλλά παράπονο δεν έχω. Και γιατί να 'χω άλλωστε, κάνω κάτι που μ' αρέσει και λέω και τις βλακείες που λέω οπότε... Ασε δε που ρίχνω και το γέλιο της ζωής μου κάθε που φορά που παίζω... Α! Προσφάτως απέκτησα κι ένα Trivial Millennium και πωρώνομαι και τη μέρα... αλλά κι αυτό γνωστό είναι αφού κι εγώ έχω βαρεθεί να το λέω... Αυτά τα... πολλά!!!

Χαιρετισμούς σ' όλους τους Τριβιαλιστές (ειδικά σε μια ψυχούλα εκεί κάτω στην ωραία μας Κύπρο), όπου κι αν βρίσκεστε να 'στε πάντα καλά...